Dostum, İsa Mesih’e neden iman ettiniz? İsa’ya sadece yeni bir kişilik kazanmak için mi geldiniz? Ruhunuza biraz huzur bulmak, yüreğinizde birazcık sevgi yaratmak için mi geldiniz? O’nun çarmıhta ölmesinin nedeni bu mudur? Bakın, Mesih çarmıhta sizi cehennemden kurtarmak için öldü. Tanrı’nın Ruhu dünyaya Mesih’i Kurtarıcı olarak göstermek ve dünyayı günahı hakkında ikna etmeye geldi. İsa, “Bana iman etmedikleri için” günah işlediler (Yu.16:9) dedi. Tanrı’nın hırsız için, katil, üçkağıtçı ve her tür günah için bir çaresi vardır. Ama İsa Mesih’i reddeden birisi için çaresi yoktur. Bu işlenebilecek en büyük günahtır.

Mesih’i reddederseniz O’nun sizin için yapmış olduğu o eşsiz kurtuluşun anlamını yitirdiği bir yere gelebilirsiniz. Yeruşalim, Tanrı’nın Yeremya’ya, “Seni dinlememelerine üzülme. Eğer Musa, İlyas ya da Samuel burada olup onlar için dua etseydi, onları da dinlemezdim. Artık çok geç; çizginin öbür tarafına geçtiler!” diye yargıladığı kenttir.”My Hidden Paragraph Here

Burada her birimizin bu yaşamda kesinlikle tutmamız ve öneme almamız gereken bir nokta daha vardır: “Yargılarken hatır gözetmek, taraf tutmak iyi değildir.” Yani yargıda ne olursa olsun, asla taraf tutmayacaksın. Bu hiç de iyi bir yaklaşım değildir. Bu tür olaylarda birilerini kayırmak, torpil yapmak ya da rüşvetle taraf tutmak kadar ahlaksızlık ve karaktersizlik olamaz. Bu günlük hayatta önemli bir konudur ve günümüzde adil olmaya, doğru olan şeylerin yanında yer almaya, hiçbir zaman bir yargılamada adaletin önüne geçmemeye ve taraf tutmamaya çok büyük ihtiyaç vardır. Yetkili konumlarda olan kişilerin bunu bilmeleri gerektir. İşverenlerin bunu bilmeleri gerektir. Başta olan yöneticilerin bunu bilmesi gerektir. Bir favoriler sistemi olmamalıdır; doğruluk, dürüstlük ve daha da önemlisi adalet herkes için eşit olmalıdır. Bunun için aslında hem başta olanlara dua etmek gerekir, hem de bu konuda Rab’bin yardımını kendimiz için dilemeliyiz.”My Hidden Paragraph Here

Yahudi halkı ilahi söylemeleriyle ünlüydü. Ama şimdi ilahi söylemiyorlar, ezgiler okumuyorlar. Ne koroları var ne de koro şefleri. Ezgi okuyacaklarına ağıt yakıyorlar, feryat ediyorlar. Lirlerini kavaklar üzerine asmışlardır. Siyon ezgilerini Babil ırmakları kenarında söyleyemezlerdi! Onlar daha önce Yeruşalim’de, Rab’bin Tapınağında Rab’be ilahi söylerlerdi. Şimdiyse Babil ırmakları kenarında boyunları eğik oturuyorlar.

Bu gün de bu kapsamda binlerce Mesih imanlısı lirlerini bir yere asmışlar, Rab’be övgüler yükseltemiyorlar. Dudaklarında ezgi yok, sadece şikayet var! Dostum, sen de yüreğindeki ve dudaklarındaki ezgileri yitirdin mi? Belki sen de bu İsrailliler gibi eski günlere bakıp eski coşkuyu hatırlıyorsun. Rab’be ilk iman ettiğin günlerdeki sevinci ve mutluluğu özlüyorsun. Sen de o sevinç ilahisini kaybettin mi? Hayatına bak ve gör. Senin sevincini senden çalmış olan bir günahın mı var? Varsa tövbe et ve geri Rab’be, O’nun huzuruna dön.”My Hidden Paragraph Here

Mezmurlar Tanrı’yı yüceltmek için yazılan ezgilerdir. Mezmurlar sevinci ve övgüyü dile getirir. İmandan, umuttan ve güvenden söz eder. Ama 137. Mezmur böyle değildir. Bu Mezmur gözyaşlarını, yenilmişliği dile getirir.

Bu insanların ne işleri vardı Babil’de? Oraya sürgüne gittiler, çünkü günah işlediler ve günah içinde yaşamayı sürdürdüler. Yeremya peygamber onlara Rab’bin Sözü’nü duyurdu, ama onlar dinlemediler. Bu nedenle de o gözyaşı döktü, ağladı. Tanrı bu halka tövbe etmeleri için fırsatlar verdi, ama onlar Yeremya’yı dinlemediler, onunla alay ettiler. Tanrı da Yeremya’nın ağzıyla yargısını bu sert enseli insanlara duyurdu. Tövbe etmezlerse Yeruşalim’i, onların o güzel kentini yok edecekti. Aynı zamanda Yeremya onlara, köle olacaklarını da söyledi.

Dostum, bugün de durum aynıdır. Günahlarınızdan tövbe etmezseniz, bir gün yargı gelecektir. Tanrı sizi de seviyor ve kurtarmak istiyor.”My Hidden Paragraph Here

137. Mezmur, 70 yıllık kölelik döneminde Yahudi halkının yaşamış olduğu trajik ve üzücü olaylardan söz eder. Bu insanlar yurtsuz olmanın, reddedilmenin, ezilmenin ne olduğunu tecrübe etmiştir. Yabancı ülkelerde, yabancılar arasında yaşamanın ne kadar üzücü olduğunu yaşadılar.

“Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u anımsadıkça ağladık!” Ne kadar acıklı bir manzara, değil mi? Bu kısa cümlede, ezilmişlik, terk edilmişlik ve umutsuzluk vardır.

Bu insanlar kendi istekleriyle Babil’e gitmediler, oraya götürüldüler, çünkü oturdukları kenti onlardan daha güçlü olan Babil orduları işgal etmişler, birçoğunu esir alıp Babil’e taşımışlardı. Onları hayvan sürüsü gibi tozlu yollarda güttüler. İnsanlıktan çıkardılar, her birine haşereymiş gibi baktılar. Şimdi oturup başlarına gelen bu yıkım için ağlıyorlar. Eğer Yeremya peygamberin haberini öneme alsalardı, günahlarından tövbe etselerdi, bunlar başlarına gelmeyecekti. Bu bizlere de ders olmalıdır.”My Hidden Paragraph Here