Bu, Yeremya’nın halkı için duasıdır. Daha önce Rabbin inayetine ve merhametine değindi. O inayet nedeniyledir ki, bizi yok etmedin, diyordu. Şimdiyse, Rabbin sonsuza dek egemen olduğunu söyler ve kendilerini yeniden anmasını diler. Rabbe dönebilmeleri için, Rabbin yardımına ihtiyaç duyduklarını belirtiyor. Yine Yeremya biliyordu ki, o eski esenlik, barış ve bereket dolu günlere kavuşmak için, Rab’be dönmeleri gerekir. Davut peygamber de günahı nedeniyle yitirdiği o huzura, sevince kavuşmak için şöyle dua etmişti: Ey Tanrım, inayetine göre bana acı, rahmetinin çokluğu uğruna sil isyanlarımı… Arıt beni günahımdan… geri ver bana sağladığın kurtuluş sevincini” (Mezmur 51).

Bundan hepimiz ders almalıyız: O yıkım günü gelmeden, bir an önce günahlarınızdan tövbe ederek Rab’be dönmeniz gerekir. O gün işte şimdidir, çünkü yarının ne olacağını bilmiyorsunuz.”My Hidden Paragraph Here

1948 yılında İsrail devleti kurulduğu zaman, bunu Tanrı kurmadı. Yahudi halkını devletleştiren, İsrail’e getiren Birleşmiş Milletlerdi. O zamandan beri de bir an bile huzur içinde yaşamadılar. Sürekli savaş halindeler. Orada hiçbir zaman barış ve esenlik olmayacaktır. Neden biliyor musunuz? Çünkü bu insanlar Tanrı’ya dönmediler ve Tanrı onları diyarlarına döndürmedi. Rab, Yahuda’nın sorununun, yardım için Mısır’a bakmakta olduğunu söylüyor. Ve Mısır onlara yardımcı olmadı. Batı dünyası, İsrail’e vermesi gereken şeyin makineler, silahlar ve benzeri şeyler değil, Tanrı Sözü olması gerektiğini kavramadı. Yeruşalim anlam olarak aslında “Barış kenti!” demektir, ama orada barış başkanı olan İsa Mesih kabul edilmediği için barış yok. Barış, huzur ve esenlik ancak İsa Mesih’e döndükleri zaman gelecektir.

İnsanın yüreğinde de o kalıcı esenlik, barış ve huzur yoktur; gelecek için bir umut yoktur. Hem Yahudiler için hem de bizler için tek çözüm İsa Mesih’e gelip iman etmektir.”My Hidden Paragraph Here

Yeremya altını, Siyon delikanlılarıyla kıyaslıyor. Altın kaplar gibi olan İsrail’in en iyi delikanlıları şimdi toprak testiler gibi olmuşlar. Kırılmışlar. Savaşın korkunç ve dehşet verici yanı, ulusun en iyi delikanlılarını yok eder. Yahuda delikanlıları Tanrı’ya hizmet etmiyorlardı ve şimdi sadece kırık testiler gibiydiler. Bu çok trajik bir resimdir.

Biz insanlar genelde gururluyuz. İnsanlara son zamanlarda kendi haklarında iyi şeyler düşünmeleri söyleniyor. Her sabah kalktığınızda aynaya bakın ve “Seni seviyorum!” deyin kendi kendinize denmektedir. Ama Mesih imanlılarının buna ihtiyacı yok, çünkü onlar kendilerini zaten seviyorlar! Nasıl mı? Tanrı’nın onlara değer verdiğini ve sevdiğini biliyorlar da ondan.

Elçi Pavlus, imanlıyı toprak bir kaba benzetir. Ancak burada konu kabın neden yapılmış olduğu değil, nasıl kullanıldığıdır. Bizler ne tür kaplarız? Rab için mi yoksa kendimiz için mi kullanılan kaplarız?”My Hidden Paragraph Here

“RAB’bin gazap değneği altında acı çeken insan benim. Beni güttü, ışıkta değil, karanlıkta yürüttü. Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor. Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı” (Ağıtlar 3:1–4).

Yeremya peygamber gördüğümüz gibi çok büyük sıkıntılar çekti. Yeruşalim kentini, o kentin başına gelecekleri düşündükçe sağlığı bozuldu. Yeremya, ulusun başına gelen yıkımdan çok etkilenmişti. “Size söylemiştim” diyerek dolanıp durmuyordu. Aslında kalbi paramparçaydı. Onun bu tepkisi aslında bizlere Tanrı’nın neler hissettiğini gösteriyor. Tanrı etkilenmemiş değildir; Kendine ait olanlarla gitmektedir. Rab İsa, “Sizi asla terk etmem ve bırakmam” demişti. Şu anda bir sürü derdiniz, kaygınız, sıkıntınız, acınız ya da korkularınız olabilir, ama dostum, Tanrı’nın yanınızda olduğundan emin olabilirsiniz. Bu Rab’bin verdiği vaadidir. O’na gelin, yüreğinizde olanları söyleyin ve daha da önemlisi O’na güvenin.”My Hidden Paragraph Here

Tanrı, Babil kralı Nebukadnessar’ı kullanarak Yeruşalim kentinin yakılıp yıkılmasına izin vermişti. Tanrı bu adamı ceza vermek için bir değnek olarak kullanmıştı, tıpkı Asurlular’ı İsrail’i cezalandırmakta kullandığı gibi!

Kendi hayatınızda Tanrı’nın bazı durumların, sorunların ve özellikle de bazı insanların yolunuza çıkmasına neden izin verdiğini hiç düşündünüz mü? Bazı insanlarla hiç tanışmamış olmayı ister miydiniz? Düşmanlarınız olduğunu söyleyebileceğiniz bazı insanlar var mı? Birisi size acı çektirmiş olabilir, hatta bazı insanlar sizin hayatınızı zehir etmiş olabilir, yuvanızı yıkmış olabilir ve buna benzer şeyler! Peki neden bunlar sizin başınıza geldi? Tabii ki bunların nedenini bilmek bazen mümkün değildir; ama olaya bir de başka açıdan bakmak gerekir. Acaba tüm başımıza gelenler Tanrı’nın amacı doğrultusunda olabilir mi? Acaba bunlarla Tanrı bizi belirli bir aşamaya, bir olgunluğa mı getirmek istedi! Her şeyin bizim yararımız için işlediğini söyler elçi Pavlus. Bu nedenle yaşamınızda Tanrı’nın elini görmeyi öğrenin, dostum.”My Hidden Paragraph Here