Mezmurlar Tanrı’yı yüceltmek için yazılan ezgilerdir. Mezmurlar sevinci ve övgüyü dile getirir. İmandan, umuttan ve güvenden söz eder. Ama 137. Mezmur böyle değildir. Bu Mezmur gözyaşlarını, yenilmişliği dile getirir.

Bu insanların ne işleri vardı Babil’de? Oraya sürgüne gittiler, çünkü günah işlediler ve günah içinde yaşamayı sürdürdüler. Yeremya peygamber onlara Rab’bin Sözü’nü duyurdu, ama onlar dinlemediler. Bu nedenle de o gözyaşı döktü, ağladı. Tanrı bu halka tövbe etmeleri için fırsatlar verdi, ama onlar Yeremya’yı dinlemediler, onunla alay ettiler. Tanrı da Yeremya’nın ağzıyla yargısını bu sert enseli insanlara duyurdu. Tövbe etmezlerse Yeruşalim’i, onların o güzel kentini yok edecekti. Aynı zamanda Yeremya onlara, köle olacaklarını da söyledi.

Dostum, bugün de durum aynıdır. Günahlarınızdan tövbe etmezseniz, bir gün yargı gelecektir. Tanrı sizi de seviyor ve kurtarmak istiyor.”My Hidden Paragraph Here