Yahudi halkı ilahi söylemeleriyle ünlüydü. Ama şimdi ilahi söylemiyorlar, ezgiler okumuyorlar. Ne koroları var ne de koro şefleri. Ezgi okuyacaklarına ağıt yakıyorlar, feryat ediyorlar. Lirlerini kavaklar üzerine asmışlardır. Siyon ezgilerini Babil ırmakları kenarında söyleyemezlerdi! Onlar daha önce Yeruşalim’de, Rab’bin Tapınağında Rab’be ilahi söylerlerdi. Şimdiyse Babil ırmakları kenarında boyunları eğik oturuyorlar.

Bu gün de bu kapsamda binlerce Mesih imanlısı lirlerini bir yere asmışlar, Rab’be övgüler yükseltemiyorlar. Dudaklarında ezgi yok, sadece şikayet var! Dostum, sen de yüreğindeki ve dudaklarındaki ezgileri yitirdin mi? Belki sen de bu İsrailliler gibi eski günlere bakıp eski coşkuyu hatırlıyorsun. Rab’be ilk iman ettiğin günlerdeki sevinci ve mutluluğu özlüyorsun. Sen de o sevinç ilahisini kaybettin mi? Hayatına bak ve gör. Senin sevincini senden çalmış olan bir günahın mı var? Varsa tövbe et ve geri Rab’be, O’nun huzuruna dön.”My Hidden Paragraph Here