Erkan, soğuk bir kış günü oğluyla birlikte yürüyordu. Yolun buz tutmuş bölümüne yaklaştıklarında, Erkan oğluna, “oğlum, elini versen iyi olur” dedi. Çocuk, elini sıcak cebinden çıkarmak istemedi ve babasının önerisini geri çevirdi. Tam o sırada, ayakları kaydı ve çok kötü düştü. Bunun üzerine, babasına, “pekala babacığım, paltondan tutayım” dedi. Fakat o kadar zayıf tutuyordu ki, ayağa kalkamadı ve ayakları tekrar kaydı. Kalkarken babasına, “babacığım, elimi tutsan iyi olur!” dedi. Bu sefer düşmedi.

Mezmur yazarı Asaf, neredeyse günah işlemek üzereydi. Kötü insanların refah içinde olduklarını, acı çekmeden öldüklerini görüyor, buna karşılık, doğru insanların işlerinin hiç de iyi gitmediğini, acı çektiklerine tanık oluyordu. Neredeyse Tanrı yolunda yaşamanın boşuna olduğu sonucuna varıyordu. Fakat, Tanrı’ya yöneldiği zaman, kötülerin sonunda hesap verecekleri kaygan bir yolda olduklarını gördü. Ahmaklığını itiraf ederken, Tanrı’nın, inanlıların elinden tutup onları ödüllendireceğini anlamıştı. Elinizi, Tanrı’nın eline uzatın. Düşmemeniz için en emin yol budur.

My Hidden Paragraph Here 

Mezmur 63’te Davut peygamber, Tanrı ile sonsuza dek birlikte olmaktan söz etmemesine rağmen, Tanrı’ya duyduğu derin özlem konusunda en ufak bir kuşku yoktur. İnanıyorum ki, bu dünyada Tanrı adına yaptıklarımız, bizi cennetteki ebedi mutluluğa hazırlamaktadır.

İçimizden bazı sorular geçer. Yaşamımızda Tanrı’ya istediğimizi söyleriz ama, O’nunla olan beraberliğimizi ne kadar çok isteriz? Tanrı’nın Sözü’nü okumaya, dua etmeye ne kadar zaman ayırıyoruz? Rab’bin isteklerini, buyruklarını ne kadar ciddiyet ile istiyoruz? Ruhumuz O’na susuyor, kalbimiz O’nu özlüyor mu? Eğer öyle ise, Davut’un dediği gibi, “Ey Tanrım, sen benim Tanrımsın; canım sana susamış, kurak, yorucu, susuz bir diyarda bütün varlığımla seni arıyorum” diyebiliriz.

Tanrı’yı daha yakından tanımayı özlemek,

O’na olan sevgimizi göstermeye çalışmak,

İşte, gökteki büyük buluşmaya hazırlanmanın yolu.

My Hidden Paragraph Here 

Yaban tavşanlarından öğrenilecek çok şey vardır. Bu küçük yaratıklar tehlike anında nereye gizleneceklerini bilirler. Yaban tavşanları için, büyük sarp kayalıklar mükemmel bir gizlenme yeridir. Eğer bir kartal onu yakalamak üzere sert bir dalış, pike yapacak olsa, kayalar küçük yaratığı korumaktadır. Avını alabilmesi için, kartalın dağı yarması gerekir. Bir aslan avının peşinde dolaşırken, yaban tavşanı, dağın rengini aldığı için, kayalara yatarak kendini gizlemiş olur.

Yaban tavşanı kayalıklara gizlendiği sürece güvendedir. Yeşil alanlara gittiğinde ise, bir yemdir. En cesur bir yaban tavşanı, en küçük bir aslanla bile baş edemez. Yaban tavşanı, kendi gücünün spor yaparak, karate çalışarak değil, sarp kayalıklarda korunmakta olduğunu bilecek kadar akıllıdır.

Eğer, bir yaban tavşanı kadar bile aklımızı kullanırsak, gücümüzün nerede yattığını biliriz. Kutsal Kitap bizden, “Rab’de, O’nun egemenliğinin güçlülüğünde güçlenmemizi” istemektedir (Efes.6:10). Düşmanlarından kurtulan Davut, “Rab benim kayam ve kalemdir” diye haykırıyordu (2 Sam. 22:2).

My Hidden Paragraph Here