İnsanın yaşamında bir sürü kaygı, korku, dert ve elem barınmaktadır. Genellikle bunlar pek açığa vurulmaz. Ama insanı için için yiyip tüketir bu kaygılar, korkular. Benim sonum ne olacak! Bu hastalığımın sonu nereye varacak? Yalnızlığımı nasıl yeneceğim? Şu eşimle olan sorunum ne olacak, çocuğumun hali nereye varacak! Bu şekerimden, tansiyonumdan hiç kurtulamayacak mıyım? Kalbim ikide bir tekliyor, acaba bir kalp krizi mi geliyor? Genç olanlar ise, okuyabilecek miyim, iş bulabilecek miyim, borçlarımı ödeyebilecek miyim? gibi sorularla boğuşurlar ve daha bir sürü kaygılar, korkular!

Bugünkü ayetimizin anlamı hiç çalışmamak, uğraşmamak, planlar yapmamak değildir. Giyecek, yiyecek, barınmak bu yaşamda her insanın ihtiyacıdır. Bunun için de çalışmak, çabalamak gerekir. Ama burada önemli olan nokta, insanın canıdır. İnsanın canı her şeyden daha önemlidir. Tüm evreni Yaratan Tanrı canı, ruhu olmayan kuşları gerektiği gibi besliyorsa, onlara bakıyorsa, O’nun en değerli yaratığı olan insanı unutabilir mi hiç!”My Hidden Paragraph Here

En güzel kahve nasıl bir kahvedir diye sorsam, herhalde köpüklü kahve güzel olur, diyecekler. Köpüren sabun da iyidir. Ama köpüren insan olunca – insanın köpürmesi vardır – bu hiç de iyi değildir; hoş olmayan bir şeydir insanın köpürmesi. İnsan köpürürse ne olur? İnsanın tepesi atar, köpürme devam ederse, tehditler savurur, gözdağı verir. Tabii adam hem fiziksel, hem de maddi yönden güçlüyse, tehdit ettiği, gözdağı verdiği kişilerin yüreğine korku salar.

Daima kurt kuzuyu tehdit eder. Güçlü olan güçsüz olanı korkutur. Bu sadece insan ilişkisinde değil, uluslar ilişkisinde de böyledir. Güçlü olan ülkeler, güçsüz olanlara gözdağı verir, onları korkutur ve sömürür. Bugüne kadar bu hep böyle oldu, bundan sonra da böyle olacak. Gözdağı vermenin, korkutmanın bir tek amacı vardır: karşıdakine istediğini yaptırtmak. Tehdit altında olanın yapması gereken iki nokta vardır: Ya tehdidi ciddiye alacak ve gereken yasal yollara müracaat edecek ya da tehdide kulak asmayacak. Tanrı Sözü, “Huysuz kişiyle arkadaşlık etme; tez öfkelenenle yola çıkma!” der (Özdeyiş 22:24).”My Hidden Paragraph Here

Tembellik insanı uyuşukluğa, yani derin uykuya sürükler, diyor Tanrı Sözü. Tembelliğin, aile ilişkilerinin iyi olmayışı, başarısızlık, insan ilişkilerindeki bozuklukların gerisindeki önemli nedenlerden birisi sabırsızlıktır. Çünkü sabırsız insan, dinlemesini bilmez, söylenenlere kafa yormaz, sorunların nedenlerini araştırmaz, çünkü sabırsızdır. Sabırsız insanın aslında kendisine de özgüveni yoktur. Sabırsız insan acelecidir. Herhalde şu sözü siz de duydunuz: Türk gibi başla, ama Alman gibi bitir. Bu, bizim sabırsız olduğumuzu söyleyen bir deyimdir. Her işe çok iyi ve heyecanla, azimle başlarız, ama sonunu getirmeyiz. Bunları söylerken, vatandaşlarımız arasında dünyanın her yerinde ve özellikle de Almanya’da çok başarılı insanlar vardır. Onların yaşam öykülerini duyduğumuzda ya da okuduğumuzda, onları başarıya götüren azim ve sabırlarıdır.

Aceleyle yapılan her şeyde hata yapma, zarar verme, kalpler kırma potansiyeli yüksektir. Sabırsızlık aynı zamanda insanı öfkeye, strese sokar. Bu nedenle Rab’bin yardımıyla sabır etmeyi öğrenmek gerekir.”My Hidden Paragraph Here

İnsanoğlu sabırı yaşam içerisinde öğreniyor, ama doğuştan gelen bir sabırsızlık vardır insanda. Yeni doğan bebeklere baktığımızda bile onların ne kadar sabırsız, aceleci olduklarını görürüz. Bir şey isterler, onu hemen alamayınca da yüksek sesle ağlarlar. Ama o bebek büyüdükçe, yaşam şartları, dünyanın bozukluğu, her istediğini elde edemeyeceği, çoğu zaman dayanması, sabretmesi gerektiğini yaşamın gerçekleri ona öğretir. Yani insanın yaşadıkları olumsuzluklar ona sabrı öğretir ister istemez. Aslında anne babalar olarak, çocuklarımıza ta o küçük yaşlarda sabır etmeyi öğretmemiz gerekir. Birçok anne ve baba, çocukları bir şey ister, alamayınca ağlamaya başlar ve anne baba da hemen ona istediklerini verirler. Bu çocuk hele erkekse, daha da durum kritik. Tabii bunu iyi anlayabilirim, ama çocukların her istediklerini vermemiz, onlara uzun vadede zarar getirdiklerini biliyor musunuz? Her şeyi bağırıp çağırarak alan bir çocuğun yapısı fazla dayanıklı olmaz. Sabretmeyi öğrenmeyen birisi, zorluklar karşısında dayanamaz, kolay yolu seçer ve kaçar.”My Hidden Paragraph Here

Bu ayet ruhsal insanın Mesih’in düşüncesine sahip olduğunu gösterir. Ruhsal insan Tanrı’nın enginliklerini araştırır. Mezmur yazarı şöyle der: “Ne mutludur o adam ki kötülerin öğüdüyle yürümez, alaycıların derneğinde oturmaz. Ancak zevkini RAB’bin yasasından alır ve gece gündüz onun yasasını derin derin düşünür” (Mezmur 1:2).

Kim gerçekten gece gündüz Rab’bin yasasını düşünüyor! Bunda benim büyük bir eksiğim vardır. Neden? Çünkü yer çekimi güçleri bazen kuvvetli geliyor da onun için. Her şeye rağmen Rab’bin Sözü’nü okumalı, bu Söz üzerinde derin derin ve sürekli olarak düşünmeliyiz.

Ruhsal insan yaşamında ruhun meyvelerini verir (Gal.5:16-24). Ruhsal insan aynı zamanda dünyaya galip gelir. Elçi Yuhanna şöyle der: “Çünkü Tanrı’dan her doğan dünyaya üstün gelir. Dünyaya üstün gelen yengi ise imanımızdır. İsa’nın Tanrı’nın oğlu olduğuna iman edenden başka kim dünyaya üstün gelebilir?” (1Yu.5:4-5).

Galip gelebiliyorsam, bu Mesih İsa aracılığıyladır.”My Hidden Paragraph Here