Hoşlanmadığınız birisinin başına kötü bir şey geldiğini duyduğunuzda, “Oh olsun, böyle bir şey olduğuna sevindim” demiyor musunuz? Lütfen bana böyle bir şey demediğinizi söylemeyin, çünkü insan doğası böyledir. Eğer böyle bir şeyi söylemediyseniz bile bunu düşünmüşsünüzdür. Tanrı, “düşmanın düşüşüne keyiflenme” der. Sorunu çözmenin yolu bu değildir.

Kardeşim, iyi karaktere sahip olan bir kimse, düşmanı bile olsa, başka birisinin başına gelen herhangi olumsuz bir olaydan ya da yıkımdan sevinç duymaz. İnsan olarak her birimizin Rab’bin merhametine ve inayetine ihtiyacımız vardır. Rab’bin merhameti olmasaydı, hiçbir zaman kurtuluşa erişemezdim. Rab’bin beni cehenneme atması gerekirdi. Ama Rab bana böyle davranmadı. Rab sana da böyle davranmadı. Öyleyse bizler de insanlara böyle davranmayalım. Onlara merhametle yaklaşalım. Elimizden geldiğince yardım edelim, düşmanımız olsa bile.My Hidden Paragraph Here

Bir gün bir adam bana, “Birçok kereler başarısızlığa uğradım ve Rab’be dönüp O’na yeniden başarısızlığa uğradığımı ve yeniden başlamak istediğimi söylemeye utanıyorum” dedi. Ona, “Sen utanıyor olabilirsin ama Rab utanmıyor. Sana yeni bir başlangıç sağlamaya hazır” dedim. Sonra bana, “Sizce bir insan kaç kez başarısızlığa uğrayıp yeniden Rab’be dönebilir?” diye sordu. Ona, “Bilmiyorum ama ben kendim binlerde bir yerdeyim ve hâlâ Rabbe dönüyorum” dedim. Göksel Babamız’a dönüp O’na yeniden düşüp kirlendiğimizi söyleyebileceğimizi bilmemiz bizler için çok önemlidir. Bizleri yeniden bağışlayacaktır; sadece bununla kalmayacak, bizleri yeniden Kendi hizmetine koyacaktır.

İnsanın kendi doğruluğu yoktur. Çünkü insan günahlıdır. Ama Tanrı’ya dönen bir kimse Mesih’in doğruluğuna sahip olur ve Rab’bin ailesine katılır. Böyle bir kimse artık Rab’bin gözünde doğrudur. Doğru kişi düşse bile yine kalkar; çünkü Rab onu kaldırır. Böyle bir Göksel Baba’ya sahip olmak harika değil mi!My Hidden Paragraph Here

20 yaşlarında bir genç kendisini asmıştı birkaç yıl önce. Onun cenazesine katıldım. Gidip özellikle ölen o gence bakmak istedim ve baktım da. Acaba onu bu yaşamda böylesine umutsuzluğa iten neydi, diye de kendi kendime sormaktan geri duramadım. Acaba birisi bu gence, Tanrı seni seviyor ve sana her sorunda destek olmak, güç vermek istiyor deseydi, bu genç aynı şeyi yapar mıydı? Bu gencin annesiyle konuştuğumda, kendisini oğlunun ölümünden sorumlu tutuyordu. Hatta bir ara bana şöyle dedi: Ali kardeş, ülkemizde fakirdik, ama bir aile bağımız vardı. Şimdi her şey bozuldu, ailem bozuldu, oğlum kendini öldürdü. Neden buralara geldik ki! Bu bayan kendini bir yerde suçluyor ve vicdan azabı çekiyordu. Bir yıl sonra bu kadın da kendisini astı! Ne acı!

Rab Tanrı, yürekleri araştırandır. Yapmamız gereken bir şeyi yapmadığımızı bildiğimiz zamanlarda Rab’be dönüp, “Rab, beni bağışla. Başarısız oldum. Şimdi beni kuvvetlendirmen ve bana yardım etmen için Sana geliyorum” demekten başka bir çare yoktur. İnsanı başarısızlığından ötürü çektiği acı ve suçluluğun altında ezilmekten kurtaracaktır.My Hidden Paragraph Here

Değerli dostum, Tanrı ruhsal karakterimizi oluşturmak için bu gerçekten stres, gerginlik ve sınanma zamanlarını kullanır. Sahip olduğumuz ruhsal kuvveti sıkıntı zamanımızda sergileriz.

Sınanma zamanlarında Tanrı adamlarından birçoğunun arkalarını dönüp kaçtığını görmek bizim için büyük bir tesellidir. İlyas peygamber, Karmel Dağı’nın tepesinde çok cesurdu ama İzebel’in kendisini öldürmek için peşinde olduğunu öğrenince Beer-şeva’ya varana dek kaçıp çölde saklandı. Hizmetkârını orada bıraktı, kendisi çölde yoluna devam etti, bir ardıç ağacının altına büzülüp, “Ya Rab, ölmeme izin ver” dedi (1. Krallar 19).

Kral Davut, Kral Saul tarafından kovalanırken bir an bile huzur içinde değildi. Davut peygamber kendisinin dağlardaki bir keklik gibi avlandığını ve o günlerden birinde onu yakalayıp öldüreceklerini söylemişti. Cesareti çok kırılmıştı. Ama hem Davut, hem de İlyas o sıkıntı zamanlarında Rab’bin kendilerini güçlendireceğini ve güçlendirdiğini de öğrenmişlerdi. Bu hepimizin öğrenmesi gereken bir ilkedir.My Hidden Paragraph Here

Bilgelikle bina etmek, anlayışlı olmak hepimizin yapması gereken şeyin harika bir resmidir. Bir adam bir ev inşa eder ve sonra evi mobilyalarla, harika resimlerle, halılarla, güzel kişisel eşyalar ve değerli eşyalarla doldurur. Bilgelikle, zevkle döşenmiş güzel bir ev görmek çok hoştur.

Sizler ve benim de burada, bir bilgelik, bir bilgi evi inşa etmemiz gerektir. Kafalarımıza ve yüreklerimize her türlü harika mobilyalar, vazolar, resimler ve güzel şeyler koymalıyız. Pavlus’un Timoteos’a öğüdü buydu: “Gerçeğin bildirisini doğru kullanarak kendini Tanrı’ya makbul ve alnı ak bir işçi olarak sunmaya gayret et” (2 Tim.2:15). Siz ve ben yüreklerimizi ve yaşamlarımızı Tanrı’nın Sözü’yle doldurmalıyız. Dostum, güzel bir köşk yapmak için çalışalım; bir çöplükle yetinmeyelim. Tabi, fiziksel bir evden, köşkten söz etmiyorum. Tanrı’ya bağlanmaktan ve O’nunla yaşamaktan söz ediyorum. Güzel bir köşk Tanrı’ya bağlanmak ve O’nun Sözü aracılığıyla gerçekleşir.My Hidden Paragraph Here