20 yaşlarında bir genç kendisini asmıştı birkaç yıl önce. Onun cenazesine katıldım. Gidip özellikle ölen o gence bakmak istedim ve baktım da. Acaba onu bu yaşamda böylesine umutsuzluğa iten neydi, diye de kendi kendime sormaktan geri duramadım. Acaba birisi bu gence, Tanrı seni seviyor ve sana her sorunda destek olmak, güç vermek istiyor deseydi, bu genç aynı şeyi yapar mıydı? Bu gencin annesiyle konuştuğumda, kendisini oğlunun ölümünden sorumlu tutuyordu. Hatta bir ara bana şöyle dedi: Ali kardeş, ülkemizde fakirdik, ama bir aile bağımız vardı. Şimdi her şey bozuldu, ailem bozuldu, oğlum kendini öldürdü. Neden buralara geldik ki! Bu bayan kendini bir yerde suçluyor ve vicdan azabı çekiyordu. Bir yıl sonra bu kadın da kendisini astı! Ne acı!

Rab Tanrı, yürekleri araştırandır. Yapmamız gereken bir şeyi yapmadığımızı bildiğimiz zamanlarda Rab’be dönüp, “Rab, beni bağışla. Başarısız oldum. Şimdi beni kuvvetlendirmen ve bana yardım etmen için Sana geliyorum” demekten başka bir çare yoktur. İnsanı başarısızlığından ötürü çektiği acı ve suçluluğun altında ezilmekten kurtaracaktır.My Hidden Paragraph Here