İstanbul boaz köprüsünden bir adam denize atlayp intihar etmek istiyordu. O srada oradan geçen polis ona bararak, Asakn yapma, senin gibi genç, güçlü biri nasl hayatna son vermek ister@ dedi. Bu genç ise, Ahayattan bktm, hiçbir umudum yok ve bu yaamn benim için hiç bir anlam kalmad!@ yantn verdiinde, bu polis bu gence yalvararak öyle dedi: ABak, sen kendini denize atarsan, ben de senin arkandan kendimi denize brakmam gerekecek. Ben ise daha yeni gripten kurtuldum. Tekrar hasta olmak ya da ölmek istemiyorum. Bir eim ve iki küçük çocuum var. Peki bu sizin vicdannza sar m? Sanmyorum. Öyleyse lütfen bana bu kötülüü yapmayn!@ Adam akn akn, Ayahu, benim arkamdan neden siz de denize atlayasnz ki!@ deyince, polis u karl verir: ASenin öyle ölmene seyirci kalamam. Seni kurtarmak için suya atlamam gerekiyor!@ Bunu duyan genç, alamaya balar ve Ahayatmda ilk kere biri benim için hayatn ortaya koydu@ diyerek polise yaklap onun boynuna sarlarak intihardan vazgeçer.”My Hidden Paragraph Here

Mutluluun srrn örenmek için babas tarafndan bilge bir insana gönderilen genç, bu bilge adam büyük bir sarayda bulur. Ona isteini bildirdiinde, bilge onu saray dolamaya yollar, ama eline de içinde ya olan bir kak verir ve bu ya da sakn yere dökme, der. Doal olarak genç de ya dökmemek için etrafa bakmayarak tüm dikkatini kaa verir. Bilge onu tekrar saray dolamaya yollarken, saraydaki mobilyalara, perde ve deerli eyalara bakmasn söyler. Bu genç adam, bu kez saray ve içindeki malzemeleri dikkatle inceler ve sarayn içindeki o harika malzemeleri hayranlkla seyreder. Bilgenin huzuruna çktnda da bunu anlatr. Ama bilge ona, elindeki kaktaki ya yok, ona ne oldu diye sorunca, genç de etrafa baknca onu döktüm karln verir.

AOlum@ der bilge bu gence. ASana öüdüm u ki, mutluluun srr, sana emanet edilen ve sahip olduun armaan kaybetmeden, dünyann görkemine bakabilmektir!”My Hidden Paragraph Here

Zengin bir adam, olunun mutlu olmasn istediinden, onu tannm bir bilgeye gönderir. Oul krk gün krk gece yol aldktan sonra görkemli bir saraya gelir ve bu sarayn büyük bir salonunda bu bilge kiinin insanlara konutuunu görür.

Sarayn görkemi, harika yiyecekleri, neeli havas bu genci oldukça etkiler. Sonunda bu bilgeye yaklap mutluluun srrn örenmek için geldiini belirtir. Bilge ona, Au anda sana mutluluun srrn açklamaya vaktim yok@ der. ASen, üstünde iki damla ya olan u ka al, onu dökmeden saray öyle bir dola ve iki saat sonra yine buraya gel.@

Genç adam, gözlerini içinde ya olan o kaktan ayrmayarak, saray dolar ve iki saat sonra bilgenin önüne çkar. Bilge ona, Asaraydaki o harika vazolar, hallar ve deerli eyalar gördün mü?@ diye sorduunda genç, Aben onlara bakmadm, sadece ya yerlere dökmemek için, gözümü kaktan ayrmadm@ yantn verir. Bilge ona, Atekrar saray dola ve her eyi dikkatle incele ve geri gel@ der.”My Hidden Paragraph Here

Yirmi üçüncü Mezmur=da yazlanlar merak eden bir yazar, karlat çobanlara öyle sorar: ANasl olur da çobann denei koyunlara teselli verir?@

Çobanlarn en yals u yant verir: Deneim gündüzleri hep omzumdadr. Koyunlar her naslsa denei görür ve korunduklar hissini alrlar. Geceleri ya da youn sis olduunda görmeleri olanaksz. Bu kez yürürken deneimi yere vururum. Koyunlar da çkan sesi izler ve yönlerini bulurlar.

Gençken bir çoban olan Davut peygamber de bunu bilmi olmal ki, Tanr=y düündüü zaman, ARab benim çobanmdr. Bu nedenle ölüm gölgesi vadisinde gezsem bile, erden korkmam, çünkü O=nun denei bana teselli verir@ dedi.”My Hidden Paragraph Here

Deerli okuyucumuz, insan olarak o kadar aalara indik ki, her tür kötülük insan tarafndan ilenmektedir. Brakn dary, aile içerisinde bile en yaknlarna, eine çocuklarna her tür hakszlk, sevgisizlik, merhametsizlik yine insan tarafndan yaplmaktadr. Aslnda insan olarak günahlarmzdan dolay sevilecek bir yanmz yoktur. Buna ramen Tanr bizi sevdi. Bu sevgiyi görüp yaamna alanlarn yürekleri deiir. Bizim sizler için yürekten dileimiz, seven Tanr=nn sizi de deitirmesi, günahtan artmasdr. Yürekten dileimiz, Tanr=nn size olan esiz ve derin sevgisini anlamanzdr. Sevildiinizi anlaynca ve sevgi pnar olan Tanr=dan sevgiyi içtikçe siz de sert yürekli, acmasz davranlardan özgür olup dier insanlar yürekten sevebilirsiniz. Sevince de tatl, sevilen bir insan olursunuz. Sizden yaknlarnza, çocuklarnza ve insanlara sevgi akar. Sevdikçe daha çok bereket alrsnz.”My Hidden Paragraph Here