İstanbul boaz köprüsünden bir adam denize atlayp intihar etmek istiyordu. O srada oradan geçen polis ona bararak, Asakn yapma, senin gibi genç, güçlü biri nasl hayatna son vermek ister@ dedi. Bu genç ise, Ahayattan bktm, hiçbir umudum yok ve bu yaamn benim için hiç bir anlam kalmad!@ yantn verdiinde, bu polis bu gence yalvararak öyle dedi: ABak, sen kendini denize atarsan, ben de senin arkandan kendimi denize brakmam gerekecek. Ben ise daha yeni gripten kurtuldum. Tekrar hasta olmak ya da ölmek istemiyorum. Bir eim ve iki küçük çocuum var. Peki bu sizin vicdannza sar m? Sanmyorum. Öyleyse lütfen bana bu kötülüü yapmayn!@ Adam akn akn, Ayahu, benim arkamdan neden siz de denize atlayasnz ki!@ deyince, polis u karl verir: ASenin öyle ölmene seyirci kalamam. Seni kurtarmak için suya atlamam gerekiyor!@ Bunu duyan genç, alamaya balar ve Ahayatmda ilk kere biri benim için hayatn ortaya koydu@ diyerek polise yaklap onun boynuna sarlarak intihardan vazgeçer.”My Hidden Paragraph Here