Mutluluun srrn örenmek için babas tarafndan bilge bir insana gönderilen genç, bu bilge adam büyük bir sarayda bulur. Ona isteini bildirdiinde, bilge onu saray dolamaya yollar, ama eline de içinde ya olan bir kak verir ve bu ya da sakn yere dökme, der. Doal olarak genç de ya dökmemek için etrafa bakmayarak tüm dikkatini kaa verir. Bilge onu tekrar saray dolamaya yollarken, saraydaki mobilyalara, perde ve deerli eyalara bakmasn söyler. Bu genç adam, bu kez saray ve içindeki malzemeleri dikkatle inceler ve sarayn içindeki o harika malzemeleri hayranlkla seyreder. Bilgenin huzuruna çktnda da bunu anlatr. Ama bilge ona, elindeki kaktaki ya yok, ona ne oldu diye sorunca, genç de etrafa baknca onu döktüm karln verir.

AOlum@ der bilge bu gence. ASana öüdüm u ki, mutluluun srr, sana emanet edilen ve sahip olduun armaan kaybetmeden, dünyann görkemine bakabilmektir!”My Hidden Paragraph Here