Bir adama, çkan kasrgann ve selin evini yktn ve yerle bir ettiini söylediler. Adam gülerek, Abu imkansz, çünkü evin anahtar bende, cebimdedir!@ der. Bu bize oldukça gülünç gelir deil mi? Yaratl konusunda da bir çok insan, Tanr=nn tüm evreni yarattn duyar ve buna gülerek, Abu imkansz@ der. AÇünkü biz her eyin kendiliinden, bir patlama sonucu olduunu okullarda örendik!@ Baka insanlar, sa Mesih=in bizim günahlarmz için çarmhta öldüünü ve öldükten üç gün sonra dirildiini duyduunda da yine, gülerek, Abu imkansz@ der.

Kutsal Kitap=ta da öyle bir olay var: Tanr bir adama, Aey aklsz adam, cann bu gece senden isteniyor@ dedi. ABiriktirdiklerin kimin olacak?@ O ise gülerek Abu imkansz!@ dedi, AHasat iyiydi, ambarlarm bol, yllarca yetecek bol malm var.@ Ama o gece bu insan hayatn yitirdi.

Bu insanlar gibi yanlmayn! Tanr uyarlarn ciddiye aln.”My Hidden Paragraph Here

Bir gece iki polis kenar bir mahallede bir adamn sokak lambas altnda bir eyler aradn görünce, ne aryorsun, arkada diye sorarlar. Adam, ev anahtarm kaybettim, onu aryorum, yantn verir. Polisler de adama yardm etmek için etrafta anahtar aramaya koyulurlar. Biraz aradktan sonra, arkada anahtar tam olarak nerede kaybettin diye sorunca, adam, kapmn önünde yantn vermez mi! aran polisler ise, öyleyse neden anahtarn kap önünde aramyorsun deyince, adam kapmn önü karanlk, ama buras k olduu için onu burada aryorum, der.

Güldüren bir nükte olabilir bu, ama aslnda bu nükte insan araynn bir örneini gösteriyor bize. nsan esenlii, bar nerede aryor? Güzel sözlerde, felsefelerde, aydnlk olan yerlerde. Oysa bizler esenlii, bar, güzellii, kardelii Tanr=ya srt çevirerek yitirdik, yani günah ileyerek. Bu esenlii, bar ancak günahlarmzdan tövbe edip Tanr=ya dönerek bulabileceimizi unutmayalm!”My Hidden Paragraph Here

Bir gün matematik dersinde öretmen tahtaya on tane zor ödev yazp on çocuu da öne çkararak her bir çocuun bir soruyu çözmesini ister. lk bitiren çocuk en iyi olduunu kantlamak için, örencilere doru dönsün, der. Ödevi çözen çocuklar ise geriye doru dönmezler. Dier çocuklar beklerler. Öretmen ise buna biraz kzar ve ben, sorunu çözen geri dönsün dediimi anlamadnz m? diye sorduunda çocuklar öretmenlerine, hocam sizi anladk, ancak biz arkadalarmzn utanmalarn, ezilmelerini istemedik. Bu nedenle de dönmedik, derler. Buna duyan hoca, >söyleyin bakalm, sizce imdi ben ne yapmalym= diye sorduunda, örenciler, >hocam, bu sorunu çabuk çözen, ötekilerine yardm etsinler ve tüm sorular çözüldüünde hep birlikte dönelim!= derler.

Bu çocuklarn yaptklar aslnda bir dayanma, sevgi örneiydi. Aile ve insan ilikilerini bozan hep insann gururu, bencillii ve kskançldr. Bozulan insan ilikilerini önümüze koyacamz sevgi hedefiyle düzeltebiliriz.”My Hidden Paragraph Here

Bir adamn be olu vard. Bu be olan durmadan birbirleriyle kavga edip dururlard. Baba oullarn kerelerce uyarm, birbirlerine kar sabrl ve hogörülü olmalarn öütlemiti. Ama bouna! Onlar gün geçtikçe daha da kinle nefretle dolarak birbirleriyle sürekli kavga etmeyi sürdürdüler. O evin artk tad tuzu kalmamt. Babalar ise, onlar uyarmaktan, onlara öüt vermekten bkmt artk. Bir gün baba ilginç bir ey yapt. Be tane sopa alp onlar birbirine balad ve sonra da her bir oluna vererek, bu sopalar krmasn istedi. Ama hiçbir olan bunu baaramad. Sonra baba bu be sopay çözüp her bir oluna birer tane vererek imdi onlar krmalarn söyleyince, bu o kadar da zor olmad. Hepsi de o sopalar krdlar. Baba olanlarna dönerek, bakn çocuklarm, bunlar sizin için de geçerlidir. nsan birleince, birbirlerine bal olunca güçlü olur. Sizler de bunu görün ve birbirinizi yemeyi bir kenara brakn ve güçlerinizi birletirin. Atalarmz da bouna ABirlikten dirlik doar@ dememiler.”My Hidden Paragraph Here

Dört kii küçük bir uçakla yolculuk ediyordu. Birden uçakta bir sorun ba gösterdi. Birkaç dakika sonra, motorlardan biri çalmaz duruma geldi. Daha sonra ikinci motor da gitti. Pilot, üç kiiye dönerek, arkadalar, hemen uçaktan atlamamz gerekir. Ama burada ne yazk ki sadece üç paraüt vardr. Ben birini alyorum, geriye ise iki tane kalyor. Siz de kendi aranzda karar verin, der. O anda bencil ve uyank geçinen biri hemen bir paraüt kapt gibi kendisini uçaktan aaya atar. Geriye iki kii kalr ve bunlardan biri yal, dieri de genç birisidir. Yal adam gence dönerek, olum, sen gençsin. Ben yeterince yaadm. Sen al o son paraütü ve hayatn kurtar dediinde, genç adam yalya dönerek, buna gerek yok, çünkü burada iki paraüt var, biri sana biri de bana. O aceleyle paraütü kapp atlayan adam aslnda benim srt çantam yanllkla ald ve atlad.

Tanr Sözü ne kadar yerinde diyor: Kendilerini bilge görenlerin, akll sananlarn vay haline!”My Hidden Paragraph Here