Elkana, görünüte iyi bir insana benziyor ve kars Hanna=y da sevdii görülüyor. Çocuklarnn olmamas Hanna=dan kaynakland da bellidir. Çünkü ikinci einden çocuklar oldu. Ayn zamanda Tanr=ya inanan, yasann kurallarn yerine getirmeye çalan dindar bir adam olduu da ortadadr. Çünkü her yl, dini ibadetini yerine getirmek için tapnan bulunduu ilo=ya gider ve kurban keserlerdi. Beraberinde de hem iki eini, hem de aile fertlerini – çocuklarn birlikte götürürdü. lginç olan u ki, Elkana kurban sunduu gün ei Peninna=ya ve dier çocuklarna kurbandan birer pay verirken, çocuu olmayan ei Hanna=ya iki pay veriyordu. Ayet öyle devam eder: AÇünkü RAB Hanna=nn rahmini kapamasna karn, o Hanna=y severdi!@ Ama bence bu yanl bir yaklamd. nce düünceli deildi. Çünkü bunu yapmakla her keresinde Hanna=ya çocuu olmadn bilmeyerek de olsa anmsatyordu. Bu da Hanna=y daha çok üzer, onun alamasna neden olurdu. nce düünceli ve hassas olmak ne kadar önemlidir!”My Hidden Paragraph Here

Dün de belirttiim gibi, herhalde Hanna ilk eti, ama çocuu olmad için, bugün ülkemizin baz yörelerinde de olduu gibi, çevrenin, akrabalarn ya da anne babann basksyla Elkana ikinci kez bir kadnla evlendi.

Hiç unutmam, yllar önce bir tandm kar kocann da çocuklar olmuyordu. Çevrenin, anne babann basklarna ramen, erkek hep hayr, evlenmem, dedi. Çünkü eini seviyordu. Sonunda ne oldu biliyor musunuz? Çocuu olmayan bu kadnn kendi annesi damadna bir e buldu ve evlendirdi. Bu bayan gözyalaryla bir gün bana öyle dedi: Eer eim gidip evlenseydi buna tabii ki çok üzülürdüm. Kendi anne babasnn zoruyla evlenseydi, buna bir yerde dayanrdm. Ama kendi annem çocuum olmuyor diye, eime bir kadn bulmas benim dünyam ykt.

Ah o yanl, merhametsiz gelenek ve görenekler! nice yürekleri yakt ve halen de yakmaktadr. Hanna adnda bu kadnn hayatnda da bunu göreceiz.”My Hidden Paragraph Here

Eski Antlama=da tarihsel kitaplar kategorisine giren 1 ve 2.Samuel kitaplar çok önemli bir konu olan dua ile açlr ve yine duayla son bulur. Biz bugünden balayarak 1. Samuel kitabnn ilk 3 bölümünde yer alan, çocuu olmayan bir annenin yaam öyküsüne ve onun Tanr=ya yakarna ve Rab=be verdii söze bakacaz ve oradan kendimize dersler çkarmaya çalacaz.

Bu öyküde çocuu olmayan Hanna adnda bir kadn karmza çkyor. Elkana adnda bir adamla evli, ama çocuu olmuyor. Büyük olaslkla, daha sonra çocuklar olsun diye Elkana ikinci kez evlendi. Tanr herhangi bir durumda iki evlilie izin veriyor mu? Kutsal Kitap bize kesinlikle hayr diyor. Elkana adndaki bu adamn iki karsnn olmasn Tanr Sözü önümüze koyuyor, ama asla onaylamyor. Bu öykünün en olumsuz taraf bu iki evliliktir. Bu nedenle de bu ailede büyük sorunlar vardr. Tanr Sözü=ne uymamak, itaat etmemek her zaman büyük sorunlara, ykmlara yol açar. Ama Tanr yine de kendisine gelen herkese merhametini esirgemez.”My Hidden Paragraph Here

Mezmur yazar duaya ilikin öyle diyor:

AFeryadmn sesini iyi dinle, ey kralm ve Tanrm! Duam sanadr@ (Mez.5:2).

AYa Rab Tanrm, seni imdada çardm ve bana salk verdin. Canm ölüler diyarndan çkardn!@ (Mez.30:2S3).

AYa RAB, seni imdada çardm. Sabah duam sana varyor A(Mez.88:13).

Dua, görüyoruz ki, kendimizin ve bakalarnn çaresizliklerini, zayflklarn ya da korku ve kayglarn Tanr=nn önüne getirmektir.

Dua yoluyla Rab=be olan ballmz ifade eder, O=nunla olan beraberliimiz derinleir ve imanmz pekiir.

ADua@ Tanr=yla konumak ve O=nu dinlemektir.

Dua, Tanr=yla insan arasnda, karlkl bir konumadr! Tanr bize Sözü araclyla konuur, bizler de dua ile O=na yant veririz. Bu nedenle Tanr Sözü=nü okumak önemlidir. Bu Söz araclyla Tanr=nn sesini, bize söylediklerini duyarz, anlarz.”My Hidden Paragraph Here

Küçük Mehmet=in okul tatili var. lk kere babaannesini ziyaret eder. Her ey onun ilgisini çekmektedir. Babaannesi de ondan baz eyler örenmek ister ve kendisine, AAkam yatmadan önce dua eder misin?@ diye sorar. AEvet, her akam@ yantn verir. AYa sabah kalktnda?@ AHayr, sabah dua etmiyorum@ der. AÇünkü gündüz korkmuyorum!@

Ne yazk ki birçok insan duay korktuklar ya da bir eye ihtiyaçlar olduklar zaman yaparlar. Tabii ki korktuumuzda, ihtiyacmz olduunda, skntlara dütüümüzde dua etmeliyiz. Ama dua bundan da ileriye gider. Dua, ksaca Tanr=yla konumadr. Kutsal Kitap diliyle, dua cann Tanr=ya yükseltilmesidir. Mezmur 25:1=de Davut öyle der: AYa Rab, sana canm yükseltiyorum!@ Ayn zamanda dua ile Tanr=y sevgisi ve inayetinden dolay yüceltiriz.”My Hidden Paragraph Here