Mezmur yazar duaya ilikin öyle diyor:

AFeryadmn sesini iyi dinle, ey kralm ve Tanrm! Duam sanadr@ (Mez.5:2).

AYa Rab Tanrm, seni imdada çardm ve bana salk verdin. Canm ölüler diyarndan çkardn!@ (Mez.30:2S3).

AYa RAB, seni imdada çardm. Sabah duam sana varyor A(Mez.88:13).

Dua, görüyoruz ki, kendimizin ve bakalarnn çaresizliklerini, zayflklarn ya da korku ve kayglarn Tanr=nn önüne getirmektir.

Dua yoluyla Rab=be olan ballmz ifade eder, O=nunla olan beraberliimiz derinleir ve imanmz pekiir.

ADua@ Tanr=yla konumak ve O=nu dinlemektir.

Dua, Tanr=yla insan arasnda, karlkl bir konumadr! Tanr bize Sözü araclyla konuur, bizler de dua ile O=na yant veririz. Bu nedenle Tanr Sözü=nü okumak önemlidir. Bu Söz araclyla Tanr=nn sesini, bize söylediklerini duyarz, anlarz.”My Hidden Paragraph Here