Küçük Mehmet=in okul tatili var. lk kere babaannesini ziyaret eder. Her ey onun ilgisini çekmektedir. Babaannesi de ondan baz eyler örenmek ister ve kendisine, AAkam yatmadan önce dua eder misin?@ diye sorar. AEvet, her akam@ yantn verir. AYa sabah kalktnda?@ AHayr, sabah dua etmiyorum@ der. AÇünkü gündüz korkmuyorum!@

Ne yazk ki birçok insan duay korktuklar ya da bir eye ihtiyaçlar olduklar zaman yaparlar. Tabii ki korktuumuzda, ihtiyacmz olduunda, skntlara dütüümüzde dua etmeliyiz. Ama dua bundan da ileriye gider. Dua, ksaca Tanr=yla konumadr. Kutsal Kitap diliyle, dua cann Tanr=ya yükseltilmesidir. Mezmur 25:1=de Davut öyle der: AYa Rab, sana canm yükseltiyorum!@ Ayn zamanda dua ile Tanr=y sevgisi ve inayetinden dolay yüceltiriz.”My Hidden Paragraph Here