Tanrı kendi antlaşmasını, vaatlerini insanların yararı için veriyordu. Buradaki ‘sela’ sözcüğü, daha önce de dediğimiz gibi, davulcuya “davulunu şimdi daha hızlı vurmaya başla!” diyen bir tür işaret sözcüğüdür. Bu davul sesi dinleyenleri uyandıracak, böylece onların Tanrı’nın söylediklerini iyice dinlemelerini sağlayacaktı. Dur, dinle!

“Yeryüzünü ırmaklarla yardın.” Şöyle bir durup Tanrı’nın yeryüzünü ırmaklarla nasıl yardığını hiç düşündüğünüz oldu mu? Irmaklar ve nehirler yeryüzünü baştan aşağı kesen büyük dilimler gibidirler. Burada karşımıza oldukça figüratif, ama gerçekçi bir resim çıkmaktadır!

Tanrı bu dünyayı akan sular aracılığıyla hoş ve verimli kılmıştır. İnsanlar ise yeryüzünü akıttığı suçsuz kanla kirletti. Tanrı bu yüzden toprağı çöle dönüştürür, diyor. İnsan Tanrı’nın verdiği bereketi gönenemiyor. Yeryüzünde oluşan depremler, seller, tayfunlar birçok yerlerde insanı yıkıma uğratmıştır. Tüm gelişen tekniğe rağmen insan doğaya egemen olamıyor. Tanrı’dan uzaklaştıkça bereketler tehdide, yıkıma dönüşebilir.”Paragraph Here 

“Güneş gibi parıldıyor, elleri ışık saçıyor.” Güneş çıktığı zaman onun ışınları bize kadar ulaşıyor, değil mi? Burada Rab’bin gelişiyle ilgili bize verilen görüntü budur. Sanırım Rab İsa İnanlılar topluluğunu yeryüzünden almak için geri geldiği zaman, ilk gelişinde Beytlehem’de olmayan bir yücelik orada var olacaktır. Yine, yeryüzüne egemenliğini kurmak için geldiği zaman bu aynı yücelik ortaya çıkacaktır.

“Gücünün gizi ellerinde!” Diğer bir deyişle Tanrı’nın yüceliği O’nu öylesine kaplayacak ki, O’nu göremeyeceksiniz. Tanrı’nın yüceliğini, yine Tanrı’nın kendi yüceliği gizleyecekti. Bu tanrısal bir gizdir. İmanlıların bunu kabul edip saygıyla karşılamaları gerekir.

İsrail’i koruyup Mısır’dan çöle yönlendiren Tanrı’nın yücelik bulutu, O’nun Huzuru’nun gözle görünen simgesiydi. Güneş gibi ışınlarını göğe ve yere yayar.”Paragraph Here 

Teman, İsrail’in güneyinde, Edom bölgesinde; Paran ise Sina Yarımadası’na yakın bir yerdedir. Birçokları bunun İsrailoğulları’nın Mısır ülkesinden çıktıkları zamana işaret ettiğini düşünmektedirler. Ne var ki, İbrahim’in Mısır’a gitmesi o zamandan çok daha önceydi.

Burada Tanrı’nın yüceliğinin çok güzel bir görüntüsüyle karşılaşıyoruz: “Rab’bin görkemi gökleri kapladı, O’na sunulan övgüler dünyayı doldurdu.” Burada söylenen bu sözler henüz tam anlamıyla gerçekleşmiş değildir. Ama İbrahim peygamber açısından söyleyecek olursak, onun yüreği Tanrı’ya yönelik hamtlarla doluydu. Ve Mısır’dan çıktıkları zaman İsrailoğulları’nın yüreği de, en azından başlangıçta hamt ve övgü duygularıyla doluydu. Tabii, daha sonra çölde yürüdükleri zaman süresince şikayet ede ede yürekleri hamt yerine imansızlıkla ve şüpheyle doldu.”Paragraph Here 

“Sela” sözcüğü Mezmurlarda da geçen çok ilginç bir sözcüktür. Bu sözcüğün burada geçmesi, üçüncü bölümdeki bu sözlerin bir mezmur olduğunu göstermektedir. ‘Sela’ sözcüğünün ne anlama geldiği konusunda birbirinden farklı görüşler vardır. Bazıları bunun müzikte bir tür ‘dur işareti’ – nefes almak için verilen ara – olduğunu söylerler. Yine bazıları bu sözcüğün geçtiği yerde, müziğin daha güçlü hissedilebilmesini sağlayan davulların çalınmaya başlanması gerektiğini belirten bir işaret olduğunu düşünürler. Bence bu ‘sela’ sözcüğü, bir tür “Dur, bak ve dinle!” demektir. Tanrı bu sözcük aracılığıyla, “Şimdi otur ve dikkat et. Bu sözü iyice dinle!” diyordu. Mezmur müzik eşliğiyle okunurken bu noktaya gelindiğinde, mezmuru okuyan kişi sesini iyice yükseğe çıkarır, davullar da bu arada sesli ve gürültülü olarak çalınmaya başlardı. “Sela” sözcüğü açıkçası insanların dikkatlerini çekmek için kullanılırdı.

“Kutsal Tanrı Paran Dağı’ndan geldi” diyor. Nasıl olabilir bu? Rab İsa, görkemle bu yeryüzüne geri geleceğini söyledi. O zaman günah için değil, yargı için gelecek. ”Paragraph Here 

Habakkuk peygamber daha önce, sadece Tanrı’dan uzaklaşmış olan kendi halkı üzerine değil, Kildaniler’in üzerine de gökten ateş yağmasını istemişti. Şimdi ise, “Ya Rab, sakın merhametini unutma!” diyordu. Evet, Tanrı merhametli ve lütuf doludur. O hiç kimsenin yok olup gitmesini istemez. Bugün gerçekten de her ulusun, her insanın Tanrı’nın merhametine ihtiyacı vardır.

Habakkuk’un düşüncelerinde çok köklü değişiklikler oldu. En başta, “Ya Rab, sen hiçbir şey yapmıyorsun?” diye sesleniyordu. “Niye bir şeyler yapmıyorsun? Niçin onların yaptıklarını yanına bırakıyorsun? İşledikleri günahlara niye göz yumuyorsun?” diyordu. Şimdi ise Tanrı Habakkuk’a kendisinin yapmakta olduğu şeyleri görmesine izin vermişti. Bunu gören Habakkuk, “Merhamet! Merhamet!” diye Tanrı’ya yalvarmaya başlamıştı. Eğer bizler Tanrı’nın yargılamak amacıyla ne kadar ciddi hareket ettiğini görecek olsaydık, eminim hepimiz yüce Tanrı’nın önünde secde kılar, O’ndan merhamet dilenirdik.”Paragraph Here