Çok çok zengin, gücü her şeye yeten bir kral vardı. Bu kral sevgi doluydu; halkını ise sınırsız bir şekilde seviyordu. Bu nedenle de tüm zenginliğini halkına sunmuştu. Benim bu zenginliğimden yararlanın. Benimle benim gibi saltanat sürün. Ancak size bir tek yasak koyacağım. Bu yasak sizin bana olan itaatinizi gösterecektir. Bahçemde elimle diktiğim bir ağaç vardır, ona dokunmayın, onun meyvesini sakın koparmayın. Bu buyruğa karşı gelmekle, bana karşı gelmiş olacaksınız, benim sözlerimi hiçe saymış olacaksınız. Kim bu buyruğuma karşı gelirse, ülkemden atmak, onu ölüme terk etmek zorunda kalacağım” der.

Kral tekrar vurgular bu emrini: “Bakın” der, “bütün ülkenin nimetlerini, meyvelerini, sebzelerini, ormanlarını, doğasını size sunuyorum. Her tür zenginliği size veriyorum. Yiyin, için, keyfinize bakın, her türlü ihtiyaçlarınızı karşılayın, kardeşçe yaşayın. Ülkemde hiçbir eksiğiniz olmayacak. Ne isterseniz sizin olacak. Ama bu bahçemdeki ağaca sakın dokunmayın ve meyvesini alıp yemeyin; aksi halde kesinlikle ülkemden atılıp ölüme terk edilirsiniz.”My Hidden Paragraph Here 

Bizler sonsuz ölüm yargısına mahkumuz, çünkü günahlıyız. Ama bu yargıdan kurtulmanın yolu vardır. Nasıl? Tanrı’nın merhameti, inayeti sayesinde. Tanrı eğer İsa Mesih’i bizim yerimizi alan kefil olarak vermeseydi, kurtulmak mümkün olmazdı. Ama Tanrı bunu yaptı. Biz iyi ve güvenilir olduğumuz için değil, Tanrı iyi ve sevgi olduğu için yaptı bunu. Tanrı bize değer verdiği için yaptı. Bu nedenle hem değerli olduğumuzu görmeli, hem de Tanrı’nın uzattığı bu kurtuluş eline sarılmak gerekir. Davut peygamberin söylediği bu ayeti tekrar vurgulayacağım: Dene ve Gör, Rab ne iyidir.

Durumun ne olursa olsun, nerede ve kim olursan ol, fark etmez, sen Tanrı’ya değerlisin ve Tanrı seni de kurtarmak, yaşamına bir anlam, yüreğini teselli vermek istiyor.

Umarım ve Rabden dilerim ki, Rab bu alanda sana da yardım eder ve O’nun sunduğu bu dost eline uzanırsın.My Hidden Paragraph Here 

Değerli dostum, hayatın ne kadar hızla akıp gittiğine eminim ki sen de tanık olmaktasın. Bir göz açıp kapayana kadar bir bakmışız ki, bir yıl daha geçip gitti. Eğer hayatımızda bir amaç, hedef yoksa, yaşam daha da zor ve sıkıcı olur. Özellikle geleceğe ilişkin umudumuz yoksa, yaşam gerçekten de çekilmez bir hale gelir. Biliyorum ki, her şeyin iyi gittiği bir dünyada yaşamıyoruz. Her tarafta sorunların, zorlukların, haksızlık ve adaletsizliklerin bolca olduğu bir dünyadayız. Ölüme mahkum olan, ama ölmeden önce bazı işleri yoluna koyması gerektiğini düşünen ve bu nedenle de kraldan izin isteyen filozof Fintiyas’ın hangi işlerini hallettiğini bilmiyorum, ama çok çok önemli olması gerekliydi. Çünkü ölüme mahkum olmuştu ve ölmeden önce bu işini halletmek istemesi, o andaki yaşamından daha önemli olsa gerek. Bizim de halletmemiz gereken önemli bir işimiz vardır. Sonsuz ölüme mahkumuz ve bir an önce bu yargıdan kurtulmamız gerekir. Şükrolsun ki, bu yargıdan kurtulmak mümkündür. Nasıl mı? Yanıtı yarın.My Hidden Paragraph Here 

Dün, kim yaşamını bir arkadaşı, dostu uğruna yitirme pahasına oraya koyabilir, demiştim. Dostluk, arkadaşlık için birçok fedakarlık yapılabilir, insan kendisini tehlikeye atabilir. Ama hiç kimse kendisine kötülük eden biri için asla hayatını ortaya koymaz. Ama birisi bunu yaptı bizim için, demiştim. Peki kimdir bu? Bu Tanrı’nın ta kendisidir. Bizler O’nun yasasına karşı geldik, günah işledik ve Tanrı’yı hiçe saydık. Bununla Tanrı’ya düşman olduk. Tanrı ne yaptı? Bizi kurtarmak için, ruhsal anlamda Oğlu olan, yani Sözü, özü olan tek varlığı İsa Mesih’i bizim yerimize koydu. Biz yaşayalım diye, Mesih bizim tüm suçlarımızı üzerine alarak öldü. İşte dostlar, gerçek dost, bizim yerimizi alan, bizi seven gerçek dost, İsa Mesih’tir. İsa’nın ne kadar sadık, harika, değerli bir dost olduğunu ancak yaşayarak öğrenebiliriz. Bu kral da böylesine bir dostluğun olamayacağını düşünüyordu, ama kendisi bunu görünce, buna inandı ve beni de aranıza alın dedi.

Rabbin Sözü de “Tadın ve görün, Rab ne iyidir” diyor. Sen de gel, Tanrı’nın bu sevgisini, dostluğunu, merhametini, inayetini dene ve gör!My Hidden Paragraph Here 

Dostuna güveni tam olan Damon celatta teslim edilmişti. Birkaç dakika sonra adamın kellesini uçuracaktı ki, uzaktan bir atlının tozu dumana katarak geldiğini görürler. Atlı yaklaştıkça, bir de bakmışlar ki, gelen Fintiyas’tır. “Aman, durun” demiş. “İşte geldim. Bırakın dostumu!” Kral ve halk çok duygulanmış böyle bir dostluğu görünce. Kral, “Bırakın ikisini de” demiş. “Böyle dostlar ve dostluklar yaşanmalıdır!” Sonra da bu iki dosta dönüp, “beni de aranıza bir dost olarak alır mısınız?” demiş.

Gerçekten de dünyada böylesine birbirine güvenen iki dost var mı acaba? Tabii iyi ve tehlikesiz bir dönemde – yani insanın canı, hayatı söz konusu olmadığı zaman — çok iyi dostluklar vardır kuşkusuz, ama işin içine canımız, hayatımız girince, böyle bir dost bulmak mümkün müdür? Belki bir dost başka bir dostu uğruna hayatını tehlikeye atabilir, hatta dostunun yaşamı için kendi hayatını tehlikeye atabilir. Ama hiç kimse başka birisinin yerine hayatını böylesine verme pahasına ortaya koymaz. Biraz daha ileriye gideyim, hiçbir kimse, kendisine kötülük eden biri için asla hayatını ortaya koymaz. Ama birisi bunu yaptı bizim için.

My Hidden Paragraph Here