Dostuna güveni tam olan Damon celatta teslim edilmişti. Birkaç dakika sonra adamın kellesini uçuracaktı ki, uzaktan bir atlının tozu dumana katarak geldiğini görürler. Atlı yaklaştıkça, bir de bakmışlar ki, gelen Fintiyas’tır. “Aman, durun” demiş. “İşte geldim. Bırakın dostumu!” Kral ve halk çok duygulanmış böyle bir dostluğu görünce. Kral, “Bırakın ikisini de” demiş. “Böyle dostlar ve dostluklar yaşanmalıdır!” Sonra da bu iki dosta dönüp, “beni de aranıza bir dost olarak alır mısınız?” demiş.

Gerçekten de dünyada böylesine birbirine güvenen iki dost var mı acaba? Tabii iyi ve tehlikesiz bir dönemde – yani insanın canı, hayatı söz konusu olmadığı zaman — çok iyi dostluklar vardır kuşkusuz, ama işin içine canımız, hayatımız girince, böyle bir dost bulmak mümkün müdür? Belki bir dost başka bir dostu uğruna hayatını tehlikeye atabilir, hatta dostunun yaşamı için kendi hayatını tehlikeye atabilir. Ama hiç kimse başka birisinin yerine hayatını böylesine verme pahasına ortaya koymaz. Biraz daha ileriye gideyim, hiçbir kimse, kendisine kötülük eden biri için asla hayatını ortaya koymaz. Ama birisi bunu yaptı bizim için.

My Hidden Paragraph Here