Davut peygamber tek isteğinin ne olduğunu yazarken uyku tulumunu alıp da Rab’bin tapınağına yerleşeceğini söylemiyordu. O’nun isteği Rab ile sürekli buluşmak, O’nunla konuşmak ve O’na tapınmaktı. Rab’bin sandığı, Rab’bin insanlarla buluştuğu yerdi, çünkü bu sandık Buluşma Çadırının en kutsal yerindeydi. Davut peygamber, düşmanlarının elinden aldığı sandığı tekrar Yeruşalim’e getirmişti. O’nun için özel bir çadır yaptırmış ve Tapınak kuruluncaya kadar Rab’bin sandığı orada kalmıştı. Davut her zaman Rab ile birlikte olmak istiyordu. O’nunla ancak Buluşma Çadırında buluşabileceğine göre hayatının amacı bu olmuştu.

Bizim de Rab’be yaklaşabileceğimiz bir yerimiz var bu gün. Bundan dolayı sevinmeliyiz. Bizim hayatımızdaki ekstraları yontup tek bir amaçta, tek bir noktada sivrilebilmemiz için bize yardımcı olan birisi vardır. İsa Mesih aracılığıyla bugün Rab’bin huzuruna girebilir, O’nunla buluşabilir; RAB’bi kişisel kurtarıcımız olarak hayatımıza davet edebiliriz.My Hidden Paragraph Here 

İki kız kardeşten biri olan Marta mutfakta oraya buraya koşuyor, misafirlerin sayısını hesaplıyor, “Acaba ne kadar pilav yapayım, yeteri kadar bulgur var mı” diye telaşlanıyordu. Her şeyi aynı zamanda yapmak için telaşlanıyordu. Bazen yaşamın karmakarışık olduğunu sanırız. Yirmi birinci yüzyılın illeti olarak görürüz bu telaşı, ama Davut’un zamanında da vardı, İsa Mesih’in zamanında da. Çoğu zaman kendi kendimizi telaşa sokarız. Zamanın kendi yapısında telaş yoktur. Zamanı biz kendimize işkenceci yaparız. Şunu şu zamanda yapmazsam kıyamet kopacakmış sanki. Davut yaşamın tüm ekstra olaylarını kesip atıyor ve tek bir noktada sivriliyor: “RAB’den tek dileğim, tek arzum şu” diyor.

İnsandan insana en önemli ve tek olan şey değişir. Ama Davut için tek şey şuydu: “RAB’bin güzelliğini seyretmek, tapınağında O’na danışmak için bütün günlerini O’nun evinde geçirmek”.My Hidden Paragraph Here 

Bu sözlerde Davut peygamberin hayatının özetini görebiliriz. “RAB’den tek dileğim, tek arzum şu”. Sen bunu söyleyebilir misin? Hayatta en çok istediğin şey nedir? Elçi Pavlus da Davut gibi bir talepte bulundu: “Ancak yaptığım tek şey şu: Geridekilere aldırış etmeyerek ileridekilere uzanıyorum. Yücelik çağrısıyla ilgili ödülün ardından dosdoğru amaca koşuyorum. Mesih İsa’da Tanrı’nın çağrısıdır bu” (Fil.3:13-14).

Dostum, yaşamına bakmalısın! Orada ekstra şeyleri yontup esaslara dönmelisin. Bir kalemi yontarcasına hayatının yararsız yönlerini öyle yontacaksın ki, sonunda sivrilen ucu ile kayda değer bir şeyler yazabilesin. Hepimizin hayatı karmaşıktır. Karmaşıklığı kesmeliyiz. Bazen hayatımız mutfakta telaşlanan Marta’nın hayatına benzeyebilir. Kutsal Söz Marta’ya ilişkin şöyle diyor: Ne var ki, Marta başından aşkın hizmet yüzünden sinirlendi, Rab’be kardeşini şikayet etti. Rab, “Marta, Marta” dedi, “Bir sürü iş için kaygılanıyor, yakınıyorsun. Ama gerekli olan tek şey vardır. Meryem de yararlı payı -kendisinden hiç alınmayacak olan payı- seçmiş bulunuyor” (Luka 10:40-42).My Hidden Paragraph Here 

Davut peygamber neden bir kabadayı gibi konuşuyor? Aslında öyle değil, Davut, Rabbe güvendiği için korkmuyor ve güvenini yitirmiyor. Tanrı bizler için aynı sağlayışı vermektedir. O’na güvenebiliriz. Karşımızda kim olursa olsun bizimle birlikte olan en güçlü Kişi vardır. Rab benimleyse ben kimden korkarım ki! Rab İsa ölümden dirildikten sonra kendi öğrencilerine kerelerce göründü. Onlara konuştu, ama konuşmaya başlamadan önce genelde “Korkma” sözünü kullandı. Sen de Rab İsa’ya iman ettiysen, senin de diri Rab’bin, diri kurtarıcın vardır. Korku çeşitli kılıkta ve çeşitli yönlerden bize saldırmak ister, ama Rab İsa bize “korkma” diyor. Kutsal Kitap’ta yılın her günü için bir korkma sözü vardır. Herkes gibi benim de doğal korkularım vardır. İğneden korkarım. Uçaktan korkarım ve yüksek bir yere çıktığım zaman korkularımı kendi başıma yenemediğimi bildiğim için Rab’be dua ederim.

Peki dostum, senin korkularında, kaygılarında güvenebileceğin biri var mıdır? Davut peygamberin vardı, benim vardır. Bu seven Tanrı’dır.My Hidden Paragraph Here 

Belki de Davut peygamber bu noktada geriye hayatının tehlikeli günlerine bakıp bazı olayları anımsıyordu. Çobanlık günlerinde koyunları, kuzuları kurtlardan, aslanlardan ve ayılardan korumak için kendi hayatını tehlikeye atmıştı. Bugün dünyanın her yerinde böyle tehlikelerle karşılaşılmıyor. Bazı yerlerde hala aynı tehlike vardır çobanlar için, ama genelde batı dünyasında çobanlık tehlikeli değildir. Aslanları, kurtları ya da ayıları ancak hayvanat bahçesinde demir parmaklıklar arkasında görmeye alışmışız. Sokakta yürürken birden önümüze bir aslan, bir ayı çıkacağını beklemeyiz! Ancak mecazi anlamında sokakları dolaşan bazı insanlar var ki, yırtıcı hayvanlar gibi vahşi işler yapabilirler. Şeytanın kendisi kükreyen bir aslan gibi yutacak birisini aramaktadır. “Ayık ve uyanık olun” diyor Kutsal Söz, “Düşmanınız İblis, yutacak birini arayarak kükreyen aslan gibi dolaşıyor” (1 Pet.5:8).

27. Davut peygamber, Rab’be güvenmeyi öğrenmişti. Ben de Rabbe güvenmeyi öğrenmeye devam ediyorum. Ya sen, dostum?My Hidden Paragraph Here