Rab’bin Davut’a seslenip benim yüzümü ara, demesi harika bir davettir! Rab’bin yüzünü aramak, aslında O’nun güzelliğini, bizler için ne kadar sevgi dolu olduğunu, O’nun yaşam olduğunu ve bize de bu yaşamı vermek istediğini görmek ve anlamak demektir. Böyle bir davete Davut hemen yanıt veriyor: “Evet, yüzünü arıyorum ya RAB!” Davut, Rab’bin yüzünü dualarıyla aradı”. Rab senden Kendisini aramanı bekliyor, ama sen O’nu aramaya koyulmadan önce O seni aramaya koyulmuştur. O seni buldu, ama senin O’nun yüzünü aramanı ister. Sen buna tepki gösterdin mi? Mesih ile yaşamak sevgi dolu bir evlilik gibi, sevgi ilişkisinde yaşanmalıdır. Evlilik bağı sevgi ve özveri bağıdır. Rab ile olan ilişkimiz sevgi bağları üzerine kurulduğuna göre, sevdiğimiz için O’nu özlemle aramalıyız. Rab Davut’a, “Seni seviyorum” dediği zaman Davut’un yüreğinde doğal olarak bir tepki oldu: “Ben de seni seviyorum Rab, senin yüzünü aramak istiyorum!” Tanrı ona, benimle beraberliğin olsun diyor. Davut diyor: “Evet Rab, ben seninle paydaşlıkta bulunmak istiyorum”. Rab seninle de bu paydaşlığı istiyor.My Hidden Paragraph Here 

Davut peygamber başta, RAB ışığım, kurtuluşum, yaşamımın sığınağıdır, dedikten sonra “ya RAB, kulak ver sesime, bana merhamet et’ diyor. Başta kurtulmak için Rab’bin inayetine muhtacız. İkinci olarak insan Rab’bin onayına muhtaçtır. Soru şu: Yaşamın Tanrı tarafından onaylanıyor mu? Nasıl birisin? Tanrı’nın senden hoşnut olduğunu söyleyebilir misin? Üçüncü olarak insan Tanrı’nın yönetmesini aramalıdır. Tıpkı Davut’un dilediği gibi: Ya RAB, yolunu bana öğret! Düşmanlarımdan ötürü bana düz yolda rehber ol! (11).

Güncel yaşamda insana öğüt veren çok olur. Ama birçok insan kötü arkadaşlıkların kurbanı oldu! Zarara, yıkıma uğradı. İnsan öğüdü genelde bu sonuçları getirir. Elbette ara sıra iyi bir öğüt yarar sağlayabilir, ama genellikle insan öğüdü kusurludur, pek bilgeli değil. Ama kutsal RAB’bin öğütlediği can, yol gösterdiği insan hiçbir durumda pişman olmaz, zarar görmez. Bu nedenle, insanın Rab’be dua etmesi, O’nun sesine kulak vermesi yaşamsal önem taşımaktadır. Tanrı’nın çizdiği sağlıklı yolu seçmek, bu yolda bağımlılık göstermek kesin güvenlik getirir.My Hidden Paragraph Here 

Bu harika resimi gördüğümüz ve Rab’bin bizler için tam ne yaptığını anladığımızda içimizde şükran borcu yükselir ve Rab’be ilahiler söylemek, O’nu yüceltmek isteriz. Davut peygamber de bunu düşünerek şöyle dua etti:

Seni çağırıyorum, ya RAB, kulak ver sesime, lütfet, yanıt ver bana! (Mezmur 27:7).

Bakın, o kutsal ve emin yerde Rab’bin merhametini buluruz. Bugün de Rab o kutsal, emin yeri bizler için hazırladı. Bugün biz de o yere dualarımızda girip O’nun merhametine sığınabiliriz.

Davut, ‘Ya RAB’ diyor, ‘yüzümü arayın, dedin. Yüreğim sana dedi: yüzünü arıyorum’ (Mezmur 27:8). Dostum, Rab senden kendisini aramanı istiyor. Rab’bi arıyor musun? Rab’bi aramak sonsuz yaşamı aramak demektir.My Hidden Paragraph Here 

İbrani halkı Mısır’dan çıkıp çölde ilerlerken Tanrı’yla buluşabilecekleri bir çadır kurmuşlardı. Bu ‘Buluşma Çadırı’nda gizli ve çok kutsal bir yer vardı. Buna Kutsalların kutsalı diyor Tanrı Sözü. Bu yere baş kahinden başka hiç kimse giremezdi ve bunu da ancak yılda bir kez yapabilirdi. Bu En Kutsal Yerde Tanrı’nın sandığı vardı ve bu sandığın içi dışı altınla kaplanmıştı. Sandığın kapağını oluşturan üst kısımda ise çok süslü bir yer vardı. Buna Merhamet Kürsüsü denirdi. Yılda bir kez kesilen kurbanın kanı bu kürsü üzerine serpilirdi. Kurban tüm İsrail halkının günahlarının örtülmesi içindi. Günümüzde ise Rab İsa bizim için kurban olduğuna ve kanını akıttığına göre bizim de gidebileceğimiz bir merhamet kürsüsü vardır. Eski Antlaşma döneminde yılda bir kez Tanrı huzuruna girilirken şimdi İsa Mesih’in kanı aracılığıyla her an O’nun huzuruna girebiliriz. İşte “çadırının emin yeri” burasıdır. Bundan daha emin bir yer düşünemeyiz.My Hidden Paragraph Here 

Davut peygamberin hayatında istediği tek şey, ‘RAB’bin güzelliğini seyretmek, tapınağında O’na danışmak, bütün günlerini Rabbin evinde geçirmekti!’ Rab’bin evinde, kutsalların kutsalında merhamet kürsüsü vardı. Davut’un merhamete ihtiyacı vardı. Bizim de Tanrı’nın merhametine ihtiyacımız vardır. Aynı zamanda Tanrı’nın evinde Mesih’in kanını, O’nun çarmıhını dile getiren bir sunak vardı. Tanrı’nın huzuruna girebilmesi için Davut kurban kesmeliydi. Bizim ise kurbanımız İsa Mesih’tir. Sonsuza dek geçerli kurbanı, O kendi hayatını vererek sundu. Sen ve ben bugün Tanrı’nın huzuruna ancak İsa aracılığıyla girebiliriz; başka bir yol yoktur. Eski Antlaşma döneminde de kurbanlar İsa Mesih’e işaret ediyordu. Ayrıcalıklı insanlarız ve ayrıcalıklı bir dönemde, inayet döneminde yaşamaktayız.

Sen de ayrıcalıklı bir dönemde yaşıyorsun dostum. Tanrı’nın sana da yetecek kadar bol merhameti vardır. O’nun kurtuluş veren kayrası sana da uzanmaktadır.My Hidden Paragraph Here