Yeremya geçmişe bakıyor. Ulusunun ve Yeruşalim kentinin üzerine gelen yargıyı önceden bildirmişti ve Yeremya bu ağıtı yazarken Yeruşalim=in harabeleri ve yıkıntıları içinde ağlayarak oturuyor. Ama Yeremya bir şey daha biliyordu. O, Tanrı=nın sert yargısına karşın, O=nun inayet ve merhamet elini görebiliyor. Eğer Tanrı=nın inayeti ve merhameti olmasaydı tamamen yok olabilirlerdi. Eğer hak ettikleri cezayı alsalardı tamamen yok edilirlerdi; yeryüzünden tamamen silinirlerdi.
Bu sadece Yeremya ve halkı için geçerli değildir, her çağda her insan ve ulus için de geçerlidir. Bu senin ve benim için de geçerlidir. Günahlıyız, ama buna rağmen yok olmuyoruz. Rab bizi hemen cehenneme göndermiyor. Çünkü Rab inayette öylesine yüce ve harikadır ki, bize sabrediyor, fırsatlar veriyor. Hatta bu inayet öylesine büyüktür ki, bizler yeniden sonsuz yaşama kavuşalım diye Rab bize sa aracılığıyla kurtuluş yolunu açtı. Rab=bin merhameti, kayrası halen üzerimizdedir.
