Gelgelelim Naaman oradan öfkeyle ayrıldı. ASandım ki dışarı çıkıp yanıma gelecek, Tanrısı RAB=bin adını anarak elini cüzamlı yerlerimin üstüne tutacak ve beni cüzamdan kurtaracak@ dedi.
2 Krallar 5:11
Naaman hayal kırıklığına uğramış ve kızmıştı; çünkü çok gururlu bir adamdı. Daha önce kimse ona böyle davranmamıştı.
Rab onun sadece cüzamını değil, gururunu da iyileştirecekti. Tanrı sizi kurtardığında, genelde hayatınızdan Kendisi için rahatsız edici olan şeyi de çıkartır. Tanrı gururdan nefret eder.
Bizler de gururluyuz, değil mi? Peki, neden özür dilemekte o kadar zorlanıyoruz? Affedersin suç bende demek neden o kadar zordur? Neden küsüyoruz ve hep karşıdakinin gelip özür dilemesini bekliyoruz? Neden kırılmakta o kadar zorlanıyoruz? Affetmekte niye zorlanıyoruz? Gerisinde gururumuz yatıyor!
Tanrı=nın sevgi olduğu hakkında epey şey duyarız ama Tanrı aynı zamanda nefret de eder. Nefret etmeden sevemezsiniz. Yani, kötüden nefret etmeden iyiyi sevemezsiniz. Çocuklarınızı seviyorsanız, çocuklarınızı ısırmaya çalışan bir köpekten nefret edersiniz. O saldırgan köpeği öldürmek istersiniz. Tanrı insanı sever ve gayet açık bir şekilde insanın yüreğindeki gururdan nefret ettiğini bildirir.
