Davut peygamberin yazdığı 27. Mezmur iki önemli gerçeğe parmak basmaktadır: lki iman, ikincisi de korkudur. man, yaratılışımızla varlığımıza konan göksel bir erdemdir. Korku ise, yeryüzündeki kargaşalıklardan, sorunlardan, insanın geleceğinden emin olmamasından kaynaklanmaktadır. nsanın sağlıklı bir şekilde Tanrı=ya olan imanı, onun yaşamını anlamlı ve amaçlı kılar; çünkü o yaşamı iman yönlendirmektedir. Ama insanın hayatını korku yönetiyorsa, tabii ki o yaşamda esenlik, huzur ve barış olmaz. Böyle korkulu anlarda insan ne yapmalı? O korkularını imanla Tanrı=ya getirmelidir. Tanrı=nın Sözü=yle beslenmelidir. Tanrı=ya bırakılan korkular, O=nun Sözü=nden alınan vaatler, destek kişiye yeniden güven verir. Gerçek iman yoluyla kişi korkularından özgürlük bulur.
Dostum, insan yaşamına hücum eden saldırılar ancak RAB=bin gücüyle alt edilir. Eğer Rab bir kimsenin ışığı ve kurtuluşuysa, o kimsenin korkuları da alt edilir. Bu öylesine bir güvenliktir ki, geçmişi, şimdiyi ve tüm sonsuzluğu kapsar. RAB ışığımdır. Her an yüreğimi aydınlatır, adımlarımı esenliğe, doğruluğa yöneltir.
