İman etmeyenlerle aynı boyunduruğa girmeyin. Çünkü doğrulukla kötülüğün ne ortaklığı, ışıkla karanlığın ne paydaşlığı olabilir.
2 Korintoslular 6:14
İman hayatı, her tür kötülük ve günahtan ayrılmayı gerektirir (2 Kor.6:14S7:1).
İbrahim=in hayatını incelediğimiz zaman, onun sıklıkla uzlaşma, anlaşma denenmesiyle karşılaştığını görüyoruz. Tanrı denenmelerden geçmemize izin verdiği zaman, O bizim imanımızı güçlendirmek ister. Ama imanımızı sarsmak, bizi şüpheye düşürmek isteyen ayartıcıyı da unutmamak gerekir.
İman ile yaşamak istediğimiz zaman, her şeyimizi Rab=bin eline, Sözü=ne, gücüne ve isteğine bırakıyoruz, demektir. Ailemizden, arkadaşlarımızdan ayrılmamıza gerek yoktur, ama hayatımızda önceliği, sevgiyi ne alıyor, buna bakmalıyız (Luka 14:25S27). Tanrı=ya olan bağlılığımız, sevgimiz her şeyin üstünde olmalıdır. O zaman kötü, yararsız olan şeylerle anlaşma yapmayız.
Yeşaya peygamber aracılığıyla Rab şöyle seslendi: ADoğruluğun ardından giden, RAB=be yönelen sizler beni dinleyin: … Atanız brahim=e, sizi doğuran Sara=ya bakın. Çağırdığımda tek kişiydi brahim, ama ben onu kutsayıp çoğalttım@ (Yeş.51:12).