Bir anne şöyle feryat ediyordu: “Almanya’ya geldiğimizde çok sevinmiştik. Kocamla el ele verip çalışacak, iyi bir aile ve gelecek hazırlayacak, iki çocuğumuzun iyi bir eğitim görmelerini sağlayacaktık. Ama öyle olmadı. Eşim belirli bir süre sonra beni terk etti. İki çocuğum da haylazın teki oldu. Hatta bir oğlum uyuşturucudan cezaevindedir. Ben ise şu anda yarım bir insanım, sakat kaldım. Şimdi soruyorum tüm bunlar niye? Bunların suçlusu kim?”

Bu annenin feryadı birçok annenin feryadı değil mi! Yürekleri yaralanan insanlar tüm bu olumsuzlukların nedenini ve suçlusunu sorar. “Neden ben!” diye yakarır. Ben bunlara tatmin edici bir yanıt veremem, ama bir şey biliyorum: Seven bir Tanrı vardır. Tanrı’yı sevgi Tanrısı olarak tanıdığımızda, başımıza gelen ve yüreğimizi yaralayan durumları anlamazsak bile, hayatımızın O’nun ellerinde olduğunu, Tanrı’nın olaylara uzun vadeli baktığını, sonsuz baktığını ve Tanrı’nın bizler için bir planı olduğunu, bizleri sonsuz yaşama götürmek istediğini anladığımızda, yüreğimiz teselli bulur.”My Hidden Paragraph Here