Çocuklarmz sevdiimizi, onlara deer verdiimizi nasl gösterebiliriz? Size u soruyu soraym: Çalyorsunuz. Sabahleyin erkenden çocuklarnz kaldrp okula hazrlyor musunuz? Akam da eve geldiinizde çocuklarnz evdedir. lk çocuklarnz gördüünüzde ne yapyorsunuz? Onlara öyle mi konuuyorsunuz? Kzm ya da olum, üstün ban niye öyle dank! Neden ortal bir toplamadn? Yüzün gözün kir içinde, onlar bir ykayamaz mydn? Eer ilk tepkiniz bu ve benzeri gibiyse, yanl yoldasnz ve o çocuk kendisini deerli görmez ya da sevildiini, kabul gördüünü düünmez. Eer tepkiniz öyleyse, doru yoldasnz ve çocuunuz kendisini güvenlikte hisseder ve kabul gördüünü, sevildiini düünür. AO, ne güzel, tekrar evdeyim ve sizin o güzel yüzünüz beni dinlendiriyor. Bir öpücük versenize o tatl yanaklarnzdan. Sizi – o güzel gülüünüzü, güzel gözlerinizi, yüzünüzü çok özledim!@ Emin olun ki, bu türden yaklamlar hem sizi bina eder hem de çocuklarnz.”My Hidden Paragraph Here