Bizler genel olarak çocuklarmza deer verdiimizi, onlar sevdiimizi yanl bir ekilde ortaya koyuyoruz. Yanl ekilde verilen sevgi de yerine gitmiyor. Örnein, bizlerde u tutum çok yaygndr. Çocuun her istediini almak ve onun her dediini yapmak. Hele çocuk bir de barmaya, alamaya balad m, aman canm çocuktur, al ya da ver gitsin derler. Bu çocuk bir de erkekse, tamam, her istedii olur. Bu tamamen yanl bir eitim sistemidir. Hem de çocuun yapsnda, karakterinde salkl bir gelitirme oluturmaz. Çocua kiiliinin gelimesini salayacak ekilde davranlmas gerekir. Örnein, çocuunuz bir oyuncak almak istiyor. Baba ya da anne bana bunu al diye de diretiyor. Salkl yol udur: Yardm edin, çocuunuzun kendisi para biriktirsin ve o oyunca kendisi alsn. Diyelim ki, çocuunuza haftalk 5 ya da 10 Euro harçlk veriyorsunuz. Bu paradan bu oyuncak için biriktirsin. O zaman hem alaca oyuncan deerini bilir, hem bu oyuncak için bir fedakarlk etmi olur, hem de kendisi hesabn, defterini bilmeye balar. Bu ekilde gelien çocuk gelecek için de tutumlu, iyi hesap eden, bir ey almak istedii zaman iki kere düünen biri olur.”My Hidden Paragraph Here