Kahin Eli, Hanna adndaki bu kadna ön yargyla yaklaarak ona hakaret bile ediyor. Ama bakn, bu kadn çok saygl bir ekilde bu ön yargya u yant verir: ABen, yürei aclarla dolu bir kadnm… Ben sadece yüreimi Rab=be döktüm@ (15). Kadnn bu saygl davran hiç kuku yok ki, Eli=ye büyük bir ders niteliindeydi. O da daha sonra göreceimiz gibi, kendi hatasn görerek bu kadndan o büyük dersi örendi.

Kadn aclarla dolu olduunu belirtir. Nice yürekler aclarla doludur. Eyup 14:1=de öyle der: nsan kadn dourur, günleri sayl ve skntlarla doludur!@ Eski çeviride, insan skntlara doyar, diyor.

Bu her insann yaam için geçerlidir. Bu aclarla nereye gidiyoruz? Hanna yüreindeki o aclarla RAB=be gidiyor, yüreini O=na döküyor! Bu atlan en iyi ve en doru admdr. Birçok eyi bu hayatta anlamyoruz. Ama Rab=be gittiimizde, O yüreimize teselliyi koyar; Hanna=ya yapt gibi.”My Hidden Paragraph Here