Aile içerisinde güzel ilikiler ancak anlayl olmakla mümkündür. Bilge Süleyman=n da vurgulad gibi, anlay sahibine bereket getirir. Daha sonra da öyle der: ACömert olan bollua erer, sulayan, kendisi de sulanr@ (Öz.11:25). Yani ne verirsek, nasl davranrsak, eninde sonunda bu bize de yansr. Ya da ncil=in belirttii gibi, ANe ekersen, onu biçersin!@ Anlay, hogörü, sevgi, merhamet ekersen, bunlar da biçersin. Diken ekersen, sana diken verir.

Birçok aileyle konuurken, çocuklarndan ikayet edip una benzer sözler duydum: Ali amca, olumuz – kzmz bizi dinlemiyor, bizi saymyor. Bazen de yalan konuuyorlar. Ne yapacamz bilmiyoruz! Ben de kendilerine öyle derim: Peki ama, çocuunuz bu saygszl kimden örendi acaba? Yalan konumay nereden örendi? Bakn, çocuklarnz her eyi sizlerden örenirler ve sizleri taklit ederler. Eer sen eine sayg gösteriyorsan, söylediin sözde ciddiysen ve sözlerini tutuyorsan, çocuklarnz da sizleri örnek alrlar.”My Hidden Paragraph Here