Fakir bir kente, bir mahalleye girdiğimizde, oradaki evlerin ne kadar berbat olduğunu görürüz. Tahtadan ya da kerpiçten evler yıkık dökük bir duruma gelmiştir. İçeride oturacak hiçbir yer, bir sandalye bile bulamazsınız. Bir köşede ailenin üzerinde uyuduğu bir divan, üzerinde de eski püskü bir batteniye görürsünüz. Yatak falan yok. Yemekler evin dışında yapılmış bir ocakta pişiriliyor. Bunun çok trajik olduğunu düşünüyoruz değil mi! Böyle bir köyde ya da mahallede yaşayan insanların fakirliğini düşünmek insanı oldukça üzüyor! Ama bunlar hayatın gerçekleri. Peki ama bundan kendimize nasıl bir ders çıkarabiliriz? Bakın, yaşamlarımızı zengin ve güzel bir ev, yani ruhsal bir ev oluşturmak, onu Tanrı Sözü’nden birçok harika hazinelerle doldurmak için uğraşmamız gerekir. Ama genelde bu pek yapılmıyor. Bunun yerine insan küçük bir çöplükle yetiniyor. Ruhsal odaları bomboş, içeride hiçbir şey yok.

Günümüzdeki en büyük trajedi, insanların ruhsal alanda fakir, küçük bomboş evleri vardır. “Ev bilgelikle yapılır, akılla pekiştirilir. Bilgi sayesinde odaları her türlü değerli, güzel eşyayla dolar.”My Hidden Paragraph Here