Bizler sorunlar, kaygılar içerisindeyken ne yapıyoruz, biliyor musunuz? Diz çöküp bizi tedirgin eden şeyi Tanrı’ya bildirir, kendi başımıza da bu zorluğu çözmediğimizi ve onu anlayamadığımızı söyler, O’nun bu sorunu çözüp kendi yolunu bize açıklamasını isteriz. Sonra ayağa kalkar kalkmaz sorun üzerinde yine kaygılanmaya başlarız. İşte bunu yapıyorsanız, o zaman dua etmeye gerek yoktur. Sorununuzu Tanrı’ya götürürseniz, onu orada, Tanrı’nın önünde bırakınız. Sorunu kara kara düşünmeye artık hakkınız yoktur.

Habakkuk peygamberin şaşkınlığı içinde söyledikleri şu anlamdadır: “Bu tedirginlik, bu feryat, bu ağlayış vadisinden çıkacağım artık; nöbet kulesine gideceğim; en yükseklere tırmanacağım; Tanrı’ya ve yalnız Tanrı’ya bakacağım!”

Habakkuk burada nöbet yerine gidip nöbet tutacağını, bekçilik yapacağını söylüyordu. Eski Antlaşma’nın peygamberlik kitaplarından bazılarında peygamberler nöbet bekleyen bekçilere benzetilir (Hez.3:17).Paragraph Here