Hiç unutmam, iki yıl önce Türkiye’deyken bir demirci ustasına pencere yaptırıyordum. Yanında 10–12 yaşlarında bir oğlu vardı. O yaşlarda babasına yardım ediyordu. Elinden bir demir düşürdü. Babası bana dönüp, ‘Ali amcası kusura bakma, benim bu oğlum biraz sakardır. Benim iş arkadaşımın bir oğlu var, cin gibi, ama benim oğlan beceriksizin teki’ dedi. Çocuk yüzüme bile bakamadı, yere baktı. Çocuğun o anki halini görmeliydiniz! Dayanamadım, ‘hayır’ dedim adama. ‘Bu çocuğun yeri burası değil, ama o size bu yaşında bile büyük bir yardımda bulunuyor. O hiç de sakar değil, tam tersine o bu yaşında bile evinin geçimine katkıda bulunuyor. Bravo bu çocuğa. Bunu bir baba olarak görmen gerek!’ O zaman çocuk dönüp bana baktı. O halini de görmeniz gerekirdi. Yüreğim cız etti.

Sürekli eleştirilen çocuklar kendilerinin aptal olduklarını düşünürler. Oysa onlar kesinlikle aptal değiller. Ama ne yazık ki, anne baba yanlış yaklaşımla çocuklarını bu yöne doğru itmekteler.Paragraph Here