Seven Tanrı, insanın yok olmasını istemiyor, onları sevgisini, adaletini zedelemeden kurtarmak istiyordu. Ama nasıl?

Şimdi tövbe tövbe deyin yeter, deseydi, bu Tanrı adaletine sığmazdı. Bu tıpkı, devletin koyduğu bir yasaya karşı gelip sonra da pişman oldum, tövbe, bir daha yapmayacağım. Şimdi beni cezalandırmayın demeye benzerdi. Örneğin, arabayla kırmızı lambadan geçiyorsun ve yakalanıyorsun. Pişman oldum, tövbe tövbe. Şimdi cezadan vazgeçin denilseydi, böyle bir istek kabul edilebilir miydi? Kesinlikle hayır. Bu mümkün değil. Ben bir keresinde istemeyerek bir kırmızı lambadan geçtim, tabii kamara yakaladı. Çok üzüldüm, pişman oldum. Kendime söz verdim, bir daha asla dikkatsiz olmayacağım, dedim, ama tüm bunlar bir ay ehliyetimin alınmasına, birkaç yüz Euro da para ödememe engel olmadı. Suç işlendiğinde kesinlikle onun ödenmesi gerekir. Tanrı’nın adaleti, kutsallığı çok çok daha yücedir. Bu nedenle işlenen hatanın cezası kesinlikle verilir. Bu adaletin, doğruluğun gereğidir!My Hidden Paragraph Here