Kralın davetine inanıp gelenler kralın söylediklerinin ne kadar doğru olduğunu gördüler ve ona daha çok hayran kaldılar. Geri döndüklerine hiç pişman olmadılar. Kralın zenginliğinden, esenliğinden yararlanıp sevinçle krala hizmet etmeye başladılar. Hemen vatandaşlarına, insanlara gidip, “arkadaşlar, kardeşler, kral gerçekten sevecen bir babadır. O bizler için kendi oğlunu gerçekten ölüme verdi. Ona geleni bağışlıyor ve ülkesine alıyor. Tıpkı eskisi gibi, tüm zenginliğini onlara sunuyor. Biz gittik ve bunu göneniyoruz. Siz de gelin”, dediler. Ama insanlar onlarla alay etmeye başladılar, bazıları kızdılar. Sizler satın alındınız, şimdi gelip bizleri kandırmaya çalışıyorsunuz. Sizler bizlere ihanet ettiniz, safın tekisiniz türünden de laflar ettiler.

Sevgili dostlar, siz bu halk arasında olsaydınız nasıl bir tutum takınırdınız?

Gelin size bu olayı Kutsal Kitap’tan anlatalım. Çünkü bu öykü senin ve benim öykümdür, bu öykü tüm insanlığın öyküsüdür.

Yukarıda anlattığımız öyküde kral, Tanrı’dır. Halk ise biz insanlarız.My Hidden Paragraph Here