Krala itaat etmeyip onun emrini ayaklar altına alan halk, artık ülkeden kovulmuş, yok olmaya, ölüme mahkum edilmişlerdir.

Halk bu kez işin ciddiyetini anlayınca, başlarlar suçu birbirlerinin üzerlerine atmaya. Ama artık çok geçtir. Ülkeden atılan halk ölüme mahkum edilmiştir. Kral ülkesinin sınırlarına da bekçiler koyar.

Buna rağmen kral insanlarını çok seviyordu. Kralın koyduğu yasa, onun adaletinin, dürüstlüğünün gereğiydi. Kral koyduğu yasadan, verdiği sözden dönemezdi. Halk cezalarını çekmeliydi.

Kralın bir de çok sevdiği bir tek oğlu vardı. Bir gün babasının çok üzgün olduğunu gören oğul ona der: “Baba, neden üzülüyorsun?” Kral ise halkının ölüme terk edildiğini, ama onları sevdiğini, kurtarmak istediğini, ancak adaletine göre cezanın kesinlikle yerine gelmesi gerektiğini anlatır oğluna. Zaten her şeyden haberdar olan oğul da üzülüyordu. Çünkü o da seviyordu halkını.My Hidden Paragraph Here