Yolculuk ediyoruz, arabamız bozuluyor. Biri gelip bize yardım ediyor. Arkasından, “Vay be! Ne iyi insandır!” diyoruz. Bir doktora gidiyoruz ve doktor bizimle ilgileniyor. “Ne iyi bir insan!” diye düşünüyoruz. Birinden adres soruyoruz; o da bize elinden geldiğince yardım ediyor. “Ne iyi insan!” diyoruz onun için de.

Demek ki, bir insan bize bir iyilikte bulunduğu zaman onu iyi bir insan olarak niteliyoruz. Ama biliyoruz ki, günahla bozulan insan sürekli olarak iyi, pak değildir. Öyle olsaydı, bugün dünyamızda sürekli bir barış egemen olurdu. Ama nerede! Sonsuza dek iyi olan biri vardır, O da Tanrı’dır. Tanrı bizi iyi olarak yarattı. O’na karşı gelip günah işlememize rağmen O’nun iyiliği halen sürmektedir ve O, her insana iyilik etmeyi de istiyor. O’nun bu iyiliğinin en başta geleni, bize inayet etmesi ve bizim günahlarımızın bağışlanması için İsa Mesih’i uğrumuza sunmasıdır. Tanrı’nın bu iyiliği öylesine harika ve sonsuzdur ki, biz İsa’ya iman ettiğimizde, sonsuz bir yaşama, yani cennet yaşamına da sahip oluyoruz.

My Hidden Paragraph Here