Büyük kentlerde evsiz barksız çocukların sokaklarda, parklarda yattığını biliyoruz. Onlar huzursuz, kaçak, çoğu zaman hastadırlar.

Bana göre yuvasızlık, Tanrısız kalan insanın halini gösterir. Tanrı Sözü’nde, hepimizin koyunlar gibi yoldan çıktığı anlatılır (Yeşaya 53:6). Bugün çoğu insanın yaptığı gibi, Tanrı’yı inkar etmek, O’nun kendisi için tasarladığı bir dünyada yuvasız kalmak demektir. O’nun ahlaki yasalarını terk etmek, amaçsızca yoldan çıkmaktır. O’nu inkar etmek bütün amacı yitirmektir. O’nun sevgisini reddetmek, umutsuzluğun soğukluğunda batmaktır.

İnsandaki bu ikilemin yanıtı, İsa Mesih’e iman etmektir. Tanrı bizi kendisi için yarattı, kalbimiz Rab’be verilmedikçe huzur bulmayacaktır.

Mesih’e iman etmek, Tanrı’nın sıcacık ve sevecen evine girmektir (Yu.1:12). O’na umutla bağlanmak, sonsuza dek sürecek ilahi bir yuvayı dört gözle beklemektir (Yu.14:1–3). O’nu kabul etmek, O’nun gerçek, erdem ve barış dünyasının bir parçası olmaktır. Kendinizi yuvasız mı hissediyorsunuz? O halde, Tanrı’nın yuvasına geliniz. My Hidden Paragraph Here