Günlerimizi saymayı bize öğret ki, bilgelik yüreği edinelim.
Mezmur 90: 12
1971 yılında Almanya’ya ilk geldiğimde 18 yaşındaydım. Önümde oldukça uzun bir yol vardı. Askerliğimi yapıp tekrar buraya döndüm 1974’te. Eğitim, öğrenim derken, hayata atıldım, Tanrı Sözü’nü bildirmeye ve öğretmeye başladım. Derken, bir baktım ki, 41 yıl hızla akıp gitmiş, ben 63 yaşına, tarih de 2015 yılına girmiştir. Tüm bu yılları düşünürken, bu takvimi yazan olarak bir baktım ki, benim de yaşamım bu takvim yaprakları gibi bir bir kopup gitmiştir.
Geçekten de hayatımız bu takvim yapraklarına benzemiyor mu? Her gün bir sayfa kopup gidiyor. Bakın siz de bugün bu takvim yaprağından ilk sayfayı kopardınız. Takvimde daha 364 yaprak var. Bir yaprak koparmak takvimde bir değişiklik oluşturmadı. Sonra gözünüze iliştikçe takvimden sayfalar koparacak, okuyacak ve sayfayı o günün tarihine getireceksiniz. Buna öylesine alışacaksınız ki, takvimin her gün azaldığının farkına bile varmayacaksınız. Ama birden yılın sonuna geldiğinizi, takvimde ancak birkaç sayfanın kaldığını göreceksiniz. Tıpkı geçen yıl ve ondan önceki yıllarda olduğu gibi! Bu da bizim hayatımızın iyi bir resmidir!
