Bir zamanlar Rab’bin çağrısına hayır demiştim, ama O bana konuşmaktan geri durmadı. Beni sevmekten vazgeçmedi. Şimdi O’nun kanatları altına girdim. Daha önce bunun ne kadar gerekli olduğunu bile bilmiyordum. O’nun kanatları altına sığınmanın ne kadar güzel olduğunu, insana güven, yüreğine barış, esenlik verdiğini gördüm, diyor Murat.

Musa, Tanrı’nın huzuruna çıktığında, RAB dağdan kendisine seslendi: “Sizi nasıl kartal kanatları üzerinde taşıyarak yanıma getirdiğimi gördünüz. (19:3-4). O’nun kanatları altında koruma bulabiliriz. Tanrı sevgisinin sağladığı güvence, rahat ve sıcaklığı hep o kanatların altında hissedebiliriz.

İsa dedi: “Ey Yeruşalim! Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Bir tavuk, civcivlerini kanatları altına nasıl toplarsa, ben de kaç kez senin çocuklarını öylece toplamak istedim, ama siz istemediniz” (Matta 23:37). İnanabilir misiniz? Birçok insanın bugün reddettiği Tanrı işte bu kadar sevecendir. O seni de kanatları altına sığınmaya çağırıyor.”My Hidden Paragraph Here

Bilindiği gibi, kartallar yuvalarını yüksek yerlerde kurarlar. Ana kartal, uçmayı daha öğrenmemiş yavrularını harekete geçirip onları yuvalarından aşağıya iter, ama kendisi de yavrusunun üzerinde uçar ve onu gözler. Yavrusunun yere doğru indiğini, artık gücünün kalmadığını gördüğünde hemen yavrusunun altına girer ve onu kanatlarının üzerine alır ve yeniden yuvasına getirir. Tanrı bunu bir resim olarak kullanır ve kendi bağlılarını bir yaşam boyu kanatlarıyla taşıdığını söyler.

Yüzlerce yıl sonra Rab İsa Mesih Yeruşalim kentine bakıp şöyle dedi: “Ey Yeruşalim! Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Bir tavuk, civcivlerini kanatları altına nasıl toplarsa, ben de kaç kez senin çocuklarını öylece toplamak istedim, ama siz istemediniz” (Matta 23:37). Burada kullanılan “kanatları altına” sözüne dikkatinizi çekmek istiyorum. İşte Musa da buna dikkat çekmektedir.”My Hidden Paragraph Here

Musa peygambere RAB seslenerek halkına ilişkin şöyle dedi: “Kendilerini nasıl kanatları üzerinde taşıyarak yanıma getirdiğimi gördünüz” (Çıkış 19:4).

Tanrı insanlara karşı olan düşüncelerini, sevgisini, kayrasını, iyiliğini göstermek için bazen doğadaki hayvanları bir betim olarak kullanıyor. Rab sevgisini bazen bir annenin sevgisine benzetiyor. Bazen Tanrı’nın biz insanlar için ne kadar kaygı çektiğini belirtmek isterken bir annenin doğum sancılarını dile getiriyor. Bazen sevgisini bir baba sevgisine benzetir. Musa peygambere de seçtiği halkını nasıl taşıdığını, onları nasıl koruduğunu ve onlar için nasıl çaba gösterdiğini belirtmek için bir kartalı simge olarak kullanıyor.

“Kanatları üzerinde taşımak” harika bir sözdür. Dilimizde de bu türden harika deyimler vardır: “Kanat germek”, “Kanatları altına almak” gibi. Bu deyimler bir kimseyi korumak, kollamak, destek olmak, taşımak anlamındadır. Tanrı da bizlere kanat gerdiğini söyler.”My Hidden Paragraph Here

Yorgunlar, yükleri ağır olanlar! demek, kişinin günah yükünün ağırlığını göstermektedir. Bu aynı zamanda iman yaşamında yükü ağır olanlar demektir. Ne tür yüklerin, kaygıların vardır? Ne tür zayıflıklarını bir türlü yenemiyorsun? Hangi yük seni ezmektedir? İsa, senin işin bana gelmektir, benim işim de bu yükü senin üzerinden kaldırmaktır, diyor. İsa’ya gitmek için iman ilkesi devreye girmelidir. Yani İsa’ya gelmek demek, O’na iman etmek demektir (H.İ.16:31); O’nu hayatımıza kabul etmek (Yu.1:12); O’na yönelmek (Yeş.45:22); O’na ilişkin tanıklıkta bulunmak, O’nu bildirmek (1 Yu.4:2); O’nu işitmek (Yu.5:24,25); ve Rabbimiz Mesih İsa’da sonsuz yaşam armağanını kabul etmek (Rom. 6:23) demektir.

Ben size huzur veririm, diyor İsa Mesih. Sen de huzur arıyorsun, değil mi? Huzurun yolu, İsa’ya gelmektir. Bu huzur bir armağan olarak veriliyor. Sen günahlısın ve bu nedenle senin yükün ağırdır. Senin yapacağın sadece O’na yönelmek, O’na gitmektir. O, bu huzuru, esenliği armağan olarak sunuyor, veriyor.”My Hidden Paragraph Here

Çalışmalıyız, geleceğimizi düşünmeliyiz. Ama bunları yaparken canımızın, ruhumuzun önemini de unutmamalıyız. Her canlıyı düşünen, besleyen Tanrı, biz insanı hiç unutabilir mi? Bu mümkün değil.

Şunu yanlış anlamayalım: Can, beden değildir. Can insanın iç dünyasıdır. İnsan seçebilen, ayırt edebilen, seven, merhamet gösteren bir varlıktır. Ruh ise, Tanrı’nın insan varlığına koyduğu ve sonsuza dek yaşayacak olandır. Bu nedenle de diyebiliriz ki, insan da üçte teklidir. Beden, can ve ruh.

Tanrımız göksel Babamızdır. Sorunlarımızı, kaygılarımızı O’na götürmek bize verilen bir yetkidir. O’na gerçekten cesaretle gidebiliriz. Biz, bize düşeni yaptığımızda, Tanrımız da kendisine düşeni yapacaktır.

İnayetin, sevginin, merhametin kaynağı Tanrı’dır. İşte Tanrı, bu inayetinden, sevgisinden ve merhametinden herkesin yararlanmasını istemektedir. O’na gelen Tanrı’ya baba deme yetkisine sahiptir. İşte bu göksel baba, sana da tüm kaygılarını, korkularını ve ihtiyaçlarını bana getir ve bana ver, diyor.”My Hidden Paragraph Here