Tanr iyidir! Tanr iyi olduu için, bizleri kendi benzerliinde ve özgür bir iradeyle yaratt. Yani bizi göksel erdemlerle donatarak yaratt. Bu göksel erdemlerin banda yaratclk gelmektedir. Bu evrende sadece insanolu yaratcdr. Bizler iyiyi kötüden ayrt edebilecek yetenee sahibiz. Seçme, karar verme, doruyu yanltan ayrma yeteneklerine sahibiz. Sonra sevgi, merhamet, dayanma, sabr, alçakgönüllülük bu erdemler arasndadr. Kim iradesiz, kiiliksiz, bilinçsiz, aklsz bir hayvan gibi yaratlmay isterdi? Ben asla bunu istemezdim. Sizler de istemezdiniz. Bizler insan olarak kendi özgür irademizle kötü olan seçtik. Eer bugün dünyamzda bu kadar hakszlk, adaletsizlik, ksacas kötülük varsa, bunun nedeni Tanr deil, bizleriz. Dünyada bu kadar sava varsa, bunun nedeni yine bizleriz. Açln nedeni de insann açgözlülüüdür. Kurakln, hava kirliliinin nedeni yine biz insanlarz. Öyleyse suçu Tanr=da deil, kendimizde aramalyz. Tüm kötülüklerimize ramen Tanr bizi cehenneme yollamyor, bize inayetini sunmaya devam ediyor.”My Hidden Paragraph Here

Rab iyidir! Birçoklar öyle diyecek: Tanr iyiyse neden dünyada bu kadar hakszlklar oluyor. Neden Tanr dünyada olan savalara, kötülüklere izin veriyor? Neden insanlarn açlktan, kazadan, bir terör bombasndan, bir afetten ölmesine izin veriyor? yi bir Tanr bunlar önleyemez mi? Neden ölüm vardr? Neden Tanr ölümü ortadan kaldrmyor? Bizim yaratcmz, sahibimiz o deil mi? O zaman neden tüm bu aclarn bamza gelmesine aldr etmiyor? Sorular, sorular ve sorular! Gerçekten de insanolu öylesine bir duruma geldi ki, ne huzuru kald, ne sevinci, ne de umudu. Acaba tüm bu olumsuzluklarn sorumlusu Tanr m? Gelin u sorular kendimize samimice soralm ve yantlarn düünelim: Neden hep kendimi düünüyorum? Neden bencil ve açgözlülük ediyorum? nsanlara yardm etmekten neden uzaktaym? Neden vergi kaçryorum? Neden öfkeleniyorum? Neden vurmaktan, krmaktan çekinmiyorum? Neden kin güdüyorum, affetmiyorum, merhamet göstermiyorum? Bu sorular daha da uzatabilirim. Tekrar soraym: Suçlu kim? Tanr m, yoksa ben miyim?”My Hidden Paragraph Here

insanolu belirli günlerde hayatn geçip gitmekte olduunu ksa süre de olsa görür. te ylba da böyle günlerden biridir. Koskocaman bir yl geride braktk, bir yl daha yalandk; bu yln ne kadar da çabuk geçip gittiini hayretle gördük.

Biz insanlar gerçekten de çok ilginçiz. Çocukken, hep büyük olmak istedik, büyük olunca da hep kazanmak için çalp durduk. Sonra emekli olmay özledik. Emekli olunca birden kendimizi bota, ie yaramaz biri olarak gördük. Bu kez de, o çocukluk günlere geri dönmek istedik. Artk bir sürü hayatmzda yan etkiler kendisini göstermeye balad. Tansiyon, eker, kalp rahatszl, bel ars, mide sorunu, kulak, göz derken, salam bir yerimizin kalmadn görürüz. Bu sefer de yllarca kazandklarmz harcayp ömrümüze birkaç gün katmaya çalyoruz; ama bunun da bir yarar yok artk. Hele bir de, kiinin gelecek için bir umudu, bir sna yoksa! O son ne kadar korkunçtur. Ama Nahum peygamber, ASna Rab olann skntl gününde korkusu olmaz@ diyor.”My Hidden Paragraph Here

Bugün 2020 ylnn ilk günündeyiz. Birkaç gündür yeni yl telayla kouturmalar belki sizi yordu. Çünkü siz de dünyada olan herkes gibi, yeni yl kutlamalar ile uratnz; hediyeler aldnz verdiniz. Ben de yeni ylnz kutlar, Rab=bin bereketini, günlerinizin iyi ve salkl geçmesini diliyorum. Önünüzdeki 365 günün ilk sayfasn kopardnz. Bu, koskocaman yldan bir günü yok ettiniz demektir. Her gün bu sayfalar bir bir kopup gidecektir; bir gün ise bir bakacaksnz ki, son sayfa kald geriye; tpk bizim günlerimiz gibi. Üzülerek bu yaamn o son sayfasna geliimizi göreceiz! aracaz, dövüneceiz, biraz daha günlerimizi uzatmaya çalacaz, ama bouna! Zaman yiyip tüketmiiz. Bu da biz insanolunun ilginç yaam öyküsüdür. Doarz, büyürüz, sonra yaam sorunlaryla urarz; özellikle de hayata olumsuz bakmakla, elimizde olanla yetinmeyip hep daha fazlasn istemekle yaam kendimize zehir ederiz; birden yaamn sonuna geldiini görürüz. Ahhh, keke bana emanet edilen günleri daha iyi yaasaydm, diye de yaknrz.”My Hidden Paragraph Here