Hanna, olu Samuel=i çok küçük yata Rab=bin hizmetine vermesiyle onun gurbet dönemi balad. Olu oldu, ama ondan yl boyunca ayr kalmak zorunda kald. Ancak ylda bir kez tapnan bulunduu ilo=ya gidip olunu görebiliyordu. Ama Rab bu sadk ve iman büyük olan kadna inayet göstererek Hanna tekrar hamile kald. Onun 5 kez daha hamile kaldn görüyoruz. Sonunda üç olu ve iki kz daha oldu.

RAB=bin inayetine eren Hanna – ki Hanna adnn anlam da inayet bulan demektir – sadakatnn, itaatinin karln fazlasyla ald.

Karar vermek her zaman kolay deil. Verdiimiz sözleri tutmak karar vermekten çok daha zordur. man ettiimizde de o karar verdik. Bu kararda kalmak, iman yaamn sürdürmek kolay deil. Ama iman ile hareket etmek, bizlere güç vermektedir. Rab=be güvenmek, O=nun yardmyla sözümüzde durmak bizi kiilik sahibi eder. Hem kendimize, hem ailemize, hem de dier insanlara böylece bereket oluruz.”My Hidden Paragraph Here

Düünün bir kere! Hanna olu Samuel=i Rab=be söz verdii için 3 – 5 ya arasnda kendisinden koparyor ve onu ilo=da tapnaa veriyor, Rab=be hizmet etsin diye. Bu büyük bir fedakarlkt. Anne için de ayn zaman bir gurbet dönemi balad.

Ama sonuç ne oldu? Hanna=nn o yllarca özlemle bekledii olunu Rab=be vermesi, onu yldan yla gidip görmesi, belki de özlemine fazla dayanamayp ylda birkaç kere gidip görmesi hiç ama hiç kolay deildi. Ama Hanna=nn bu iman, Rab=be verdii sözünü tutmas, sonunda ona büyük bir bereket getirdi. Bu kadnn o karar ve iman bugüne kadar geldi ve bizlere de bereket olmaktadr. Ayn zaman da bu kadnn verdii bu karar tutmas, zaman geldiinde kendisine de büyük bir bereket ve sevinç getirdi. Bu bereket, onun yeniden hamile kalmasna ve çocuklar olmasna vesile oldu.

Rab=be itaat etmek bazen çok zordur, ama Rab vakti gelince bu itaatin bereketini de verir; Hanna=da olduu gibi.”My Hidden Paragraph Here

Gurbette olmak gerçekten de acdr. Hep özlemle yaamaktasn.

Necip Fazl Ksakürek gurbete ilikin u iiri yazd:

Dada dolarken yakma kandili,

Fersiz gözlerimi dalama gurbet!

Ne söylemez, akan sularn dili,

Sessizlik içinde çalama gurbet!

Titrek parmanla tutup tn.

Alnma ileme krn

Duvarda, emerek mum n,

Bir veremli rengi balama gurbet

Gül büyütenlere mahsus hevesle,

Renk dertlerimi gözümde besle!

Yalnz, annem gibi, o lk sesle,

çimde dövünüp alama gurbet!..

Ah o gurbet!!!!”My Hidden Paragraph Here

Dilimizi denetim altına almak istersek ne yapmalıyız? ‘Övgü ve sövgü aynı ağızdan çıkıyor’ ayetini aklımızdan çıkarmayalım. Bu ayet bize “DUR” levhası olsun. Rab’be bakalım ve O’na güvenelim. Zaten ancak Rab’be gelmekle, Rab’be güvenmekle dilimize gem vurabiliriz. Rab de bizlerden bunu istiyor.

Aynı zamanda birbirimize bu konuda yardımcı olmalıyız. Arkadaşıma, “dilim beni kötülüğe sürüklerse lütfen beni uyar” diyebilirim. Büyük olasılıkla o da sizden aynısını ister. Bir kod, gizli bir işaret hakkında bile anlaşabiliriz. Toplumda biri lanet etmek üzereyken ötekisi onu kimse fark etmeden uyarabilir, böylece onu kötülüğe girmekten alıkoyabilir. Hepimizin yolu başka olabilir. Yeter ki istekli olalım ve kendimizi tanıyalım. Dilimizi kontrol altına alabiliriz, değerli okuyucumuz.”My Hidden Paragraph Here

Sözlerimiz bir insanı bina edebilir, yaralayabilir de. Dilimiz gerçeği söylerken yalan da atabilir. Ama sözlerimizi geri getirmek imkansız. Kim olursak olalım dilimizle, sözlerimizle günah işledik. Lanet ettik, yalan söyledik, öfke yüzünden yanlış şeyler söyledik, diğerlerini kırdık, yaraladık. Bu yüzden günahımızı görmemiz, kabul etmemiz ve itiraf etmemiz gerekir. Önce Rab önünde, sonra da kendisi hakkında kötü konuştuğumuz insan önünde. Yaptığımız hatalar karşısında suçumuzu itiraf edersek artık sözümüze dikkat etmeye başlayacağız. Öncelikle dilimizi tutmayı öğrenmeliyiz. İstemimiz dışında kötü bir söz kullanıp, karşımızdakini kırmaktansa, susmak en doğru olandır. Bu ne kadar olanaksız görünürse görünsün, Tanrı’nın yardımıyla dilimizi denetim altına alabiliriz.”My Hidden Paragraph Here