Başkalarını sert bir şekilde eleştirme olayına gerçekten dikkat etmeliyiz. Bir yanda İsa Mesih, diğer insanları aceleyle ve sert bir şekilde eleştirmeyin, derken, öbür yandan da, insanları hayatlarında verdikleri meyvelerden tanıyacaksınız, diyor. Bunu yapabilmek için değer yargılarımızı kullanmamız gerekecektir. Yani söz konusu, kişisel olarak ürün verip vermediği konusunda yargılamış olacağız. Ünlü bir Mesih imanlısı şöyle dedi: “Ben bir yargıç değilim, ama meyve müfettişiyim”. Bir Mesih imanlısının hayatında meyve verip vermediği konusunda değer yargılarımızı kullanabiliriz.

Şimdi tüm bunları söylerken, her şeyi sineye çekeceğiz demek değildir bu. Elbette yanlış olduğundan emin olduğumuz konularda ödün vermeksizin karşı durmamız gerekir. Yanlışa, yanlış öğretiye, günaha asla taviz vermememiz gerekir. Hatta günah konusunda sert bile olmalıyız. Yani günahtan nefret etmeliyiz ve bunu da açıkça göstermeliyiz. Ama kardeşlerimizi yargılama konusunda asla acele etmemeli ve sert olmamalıyız.My Hidden Paragraph Here 

Tanrı Sözü’nde başkaları için son derece anlayışlı ve onlara sevgi göstermemiz isteniyor. O kişinin gözünde duran ve görüşünü engelleyen çöpü çıkarabilmemiz için elimizden geleni yapmalıyız. İncil’in İbraniler mektubu kesiminde şöyle yazar: “Birbirinizi her gün yüreklendirin. Öyle ki, hiçbirinizin yüreği nasırlaşmasın! … Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim… Günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha çok yüreklendirelim” (İbr.3:13; 10:24–25). Yuhanna 13:14’de de şunlar yazılıdır: “Şimdi ben, Rab ve Öğretmen iken ayaklarınızı yıkadığıma göre sizler de birbirlerinizin ayaklarını yıkamalısınız.” Mesih İsa’dan gelen ve bizim yüreklerimize dökülen sevgi ancak kardeşlerimize bu şekilde yardım etmemizi gönüllü ve istekli kılacaktır. Tanrı’nın önderliğinde istekli oluşumuz ve alçakgönüllülük ile birbirimizi isteklendirmemiz ve birbirimize destek olmamız başkalarına örnek olacaktır. Onlara iyi bir tanıklık olacaktır bu; hem de Tanrı’nın bereketini yaşayacak ve bu bereket bu yolla bizden onlara uzanacaktır.My Hidden Paragraph Here 

Kardeşimin ya da arkadaşımın gözüne bir şey kaçtı! Tanrı Sözü’nün çöp dediği çok küçük bir kıymık olmasına karşın, insanın gözüne kaçtığı zaman, çok büyük acı verir. Ancak o küçücük çöp çıktığı zaman acı diner. Gözüne çöp kaçan bir kimseye elbette ki yardım etmeliyiz. Bu karşılıklı olan dayanışmadır. Bu açıdan baktığımız zaman, Matta 7:3–5’te sözü edilen çöp ve mertek hakkındaki ders, karşımızdakinin gözünde olanı görmek değil, kendi gözümüzde olanı görmektir. Kendi gözümüzdeki merteği görmeden karşımızdaki kimseye yardım edemeyiz. Oysa kendi gözümüzdeki merteği gördüğümüz zaman ancak birbirimize yardım edebiliriz. Matta 7’de suçlama, yargılama kesin olarak yasaklanıyor. Suçlama ve yargılama yüreğimizden sökülüp atıldığı zaman ayet şöyle devam eder: “İşte o zaman kardeşinin gözündeki çöpü çıkarmak için görürsün.”My Hidden Paragraph Here 

Aslında burada “çöp” diyor, ama bizim bildiğimiz çöpten söz etmiyor. Küçücük bir toz parçasını dile getiriyor. Bir mertek nedir, biliyor musunuz? Mertek, yapılarda kullanılan dört köşe ya da yuvarlak, kalınca bir sırıktır. Çöp, kıymık elle tutulamayacak kadar küçücük bir şeydir. Şimdi koskocaman bir sırık ile ufacık bir kıymık parçası karşılaştırılıyor. Kendi gözümde koskocaman bir sırık ağacı varken, bunu görmemek, ama karşımdakinin gözündeki ufacık bir çöpü görmek aslında ne kadar kör olduğumuzun bir göstergesidir. Ne yazık ki, bizler yargılama konusunda genelde böyleyiz. Kocaman bir mertek kadar büyük olan kendi hatamızı göremiyoruz, ama kardeşimizin en küçük hatasını hemen fark ediyoruz. Bu mertek aslında eleştiri ve önyargı merteğidir. Önyargılarımız gerçekleri görebilmemize engel oluyor. Gözümüzde bir mertek varken kardeşimizin gözündeki toz parçacığını nasıl görebiliriz? Kendi hatalarımız o kadar büyük oluyor ki, bu hatamızdan dolayı kardeşimizin en küçük hatasını doğru dürüst yargılayamıyoruz. Bu aslında bizi utandırmalıdır.My Hidden Paragraph Here 

Ben aile içerisinde, insanlar arasında, günlük yaşamımda ne istiyorum, neleri bekliyorum? Eşim, aile fertlerim, kardeşler, insanlar, komşularım bana ve dediklerime saygı göstersinler. Benimle alay etmesinler. Bana karşı sabırlı, hoşgörülü olsunlar. Beni teşvik etsinler, işimi övsünler. Hakkımda kötü değil, iyi konuşsunlar, ihtiyacım olduğu zaman beni desteklesinler, bana yardım etsinler vb. Bunları bekliyor ve istiyorsam, bunların doğru ve iyi olduğuna da inanıyorum demektir. Öyleyse bana yapılmasını istediklerimi ben de eşime, aile fertlerime, kardeşlerime, komşularıma ve insanlara göstermeliyim. Bu aynı zamanda iman ilkesidir.

Tanrı da bize zaten şöyle diyor: “İnsanların size nasıl davranmasını istiyorsanız, siz de onlara öyle davranın.”My Hidden Paragraph Here