Burada sözü edilen uluslar, dünyadaki tüm uluslardır. Tanrı burada Habakkuk’u, Kendisinin insanlar arasında neler yapmakta olduğunu görmesi için çevresine ve tüm dünya uluslarına bakmaya çağırıyordu. Dünyada günden güne büyük ve çalkantılı gelişmeler yaşanıyordu. Ülkenin kuzey doğusundaki güçlü büyük Asur İmparatorluğu sona ermiş, imparatorluğun başkenti olan Ninive kenti düşman orduları tarafından yerle bir edilmişti. Fırat Nehri yatakları üzerinde ise Karkamış’ta Mısır ordularını yenilgiye uğratan yeni bir krallık ortaya çıkıyordu. Nebukadnetsar’ın önderliğindeki Babil, o dönemde yeni bir güç olarak kendini gösteriyordu. Böyle bir dönemde Tanrı Habakkuk’a seslenerek, “Uluslar arasındaki gelişmelere şöyle bir bak, ne göreceksin” diyordu. “Benim hiçbir şey yapmadığımı mı sanıyorsun? Uzakta oturmuş, bu küçücük dünyayı seyretmiyorum. İlgileniyorum, hem de en küçük ayrıntılarına varırcasına.” Paragraph Here 

Mezmur yazarının da büyük bir sorunu vardı. “Benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, adımlarım az kalsın kaymıştı. Çünkü kötülerin refahını gördükçe, gururluları kıskanıyordum”, diyor. Mezmurcu, etrafına baktığında huzur, esenlik, zenginlik ve refah içerisinde yaşayanların kötüler olduğunu görmüştü. Bu da onun Tanrı’ya olan imanını büyük ölçüde zedelemişti. Niye Tanrı kötülere karşı bir şeyler yapmıyordu?

Habakkuk peygamber çok yumuşak kalpli biriydi ve insanlar arasında yaşanan haksızlık ve yasasızlıkların artmasından ve cezasız kalmasından nefret ederdi. Suçsuz kimselerin suçlanmasından, cezalandırılıp ortadan kaldırılmasından büyük nefret duyardı. Bu nedenle Tanrı’ya seslenerek şöyle soruyordu: “Ya Rab, niye müdahale edip şu kötülüğü kaldıracak bir şeyler yapmıyorsun?”

Acaba, bu senin yüreğinden de gelen bir feryat mı? O zaman takvim yapraklarını okumaya devam et.Paragraph Here 

1971 yılında Almanya’ya ilk geldiğimde 18 yaşındaydım. Önümde oldukça uzun bir yol vardı. Askerliğimi yapıp tekrar buraya döndüm 1974’te. Eğitim, öğrenim derken, hayata atıldım, Tanrı Sözü’nü bildirmeye ve öğretmeye başladım. Derken, bir baktım ki, 41 yıl hızla akıp gitmiş, ben 63 yaşına, tarih de 2015 yılına girmiştir. Tüm bu yılları düşünürken, bu takvimi yazan olarak bir baktım ki, benim de yaşamım bu takvim yaprakları gibi bir bir kopup gitmiştir.

Geçekten de hayatımız bu takvim yapraklarına benzemiyor mu? Her gün bir sayfa kopup gidiyor. Bakın siz de bugün bu takvim yaprağından ilk sayfayı kopardınız. Takvimde daha 364 yaprak var. Bir yaprak koparmak takvimde bir değişiklik oluşturmadı. Sonra gözünüze iliştikçe takvimden sayfalar koparacak, okuyacak ve sayfayı o günün tarihine getireceksiniz. Buna öylesine alışacaksınız ki, takvimin her gün azaldığının farkına bile varmayacaksınız. Ama birden yılın sonuna geldiğinizi, takvimde ancak birkaç sayfanın kaldığını göreceksiniz. Tıpkı geçen yıl ve ondan önceki yıllarda olduğu gibi! Bu da bizim hayatımızın iyi bir resmidir!Paragraph Here 

Burada Habakkuk’un şu büyük sorusunu görüyoruz: Tanrı kendi halkı olan bu insanlar arasında görülen kötülüklere, fesatlığa, soygunculuğa, haksızlığa, zorbalığa ve kavgaya niçin izin veriyordu? Ne olacak bu insanların hali? Rab neden hainlik edenlere bakıyordu? Kötülerin iyileri sömürmesine, onları ezmesine, haklarını çiğnemesine neden sessiz kalıyordu? Habakkuk bunları bir türlü anlayamıyordu!

Habakkuk’un günlerinde insanlar akla gelmedik şeyler yaparak günah içerisinde yüzüyorlar, ama tüm bunların karşısında Tanrı görünüşte hiçbir şey yapmıyordu. Peygamber, Tanrı’ya, ‘Bunca kötülüğü bana neden gösteriyorsun? Nasıl hoş görürsün bunca haksızlığı? Nereye baksam şiddet ve zorbalık var’ diye haykırıyor.

Sen de dünyada gördüğün haksızlıklar, zorbalıklar, belki de kendi yaşamında olan haksızlıklar, zorbalıklar, adaletsizlikler karşısında aynı duyguları yaşamıyor musun?Paragraph Here 

Habakkuk peygamberin yükü ağırdı ve Rab’bi imdada çağırıyor, O’na feryat ediyor. “Ya Rab, ne vakte kadar imdada çağıracağım da sen işitmeyeceksin? Feryat ediyorum da kurtarmıyorsun!” diyor.

Habakkuk Tanrı’ya seslenerek, dualarını duymadığı ve yanıt vermediği için yakınıyor. Halkı arasında gördüğü haksızlıklardan sonra çaresizce Tanrı’ya yalvarıyor. Ama tüm bu yalvarışlara karşın sanki Tanrı hiçbir şey duymuyor, görmüyor, bir şey yapmıyor ve söylemiyor. Habakkuk peygamberin içinde bulunduğu durum buydu. Bizler de kaç kez kendimizi bu durumda hissettik, değil mi? Hayatımızda bir sorun var, yüreğimizde ise bir yük. Ne yaparsak yapalım, bu yükten, hüzünden kurtulamıyoruz bir türlü. Rab’be yakarıyoruz, ama sanki duamız tavandan yukarıya çıkmıyor. Bu kez yüreğimizden feryat, yakarı daha da hüzünlü çıkmaya başlıyor. İşte peygamberin başlangıçtaki durumu da buydu.Paragraph Here