Habakkuk’un sorusu şuydu: Madem Babilliler Yahuda krallığında yaşayan Yahudiler’den daha kötüydüler, neden Tanrı daha az kötülük yapmış bir halkı cezalandırmak için daha fazla kötülük yapan bir milleti seçiyordu? Oysa Tanrı için bu yeni bir yöntem değildi. Yeşaya 10:5’te Asurlular ‘Tanrı öfkesinin değneği’ olarak adlandırılırlar. Diğer bir deyişle Tanrı, İsrail’in Kuzey Krallığını terbiye etmek amacıyla Asurlular’ı kamçı olarak kullanmıştı. Tanrı Asurlular’ı kullandıktan sonra, Asurlular’ı da kendi işledikleri günah nedeniyle cezalandırmıştır.

Aynı ilkenin burada da tekrar ettiğini görmekteyiz. Tanrı İsrailliler’i terbiye etmek için kötü bir millet olan Babilliler’den yararlanacak; İsrail’in terbiyesi için gereken ceza tamamlandıktan sonra da Tanrı, bu kez Babilliler’i yaptıkları kötülükler için yargılayacaktı. Ve Tanrı aynen bunları yaptı. O insanlarla, yeryüzünün uluslarıyla bir bir yakından ilgilenmeye devam etmektedir.Paragraph Here 

Tanrı bu ayetlerde Habakkuk’a şöyle diyordu: “Sen halkımın işlediği günahlar karşısında hiçbir şey yapmadığımı sanıyorsun; ama ben Fırat Irmağı yataklarında bir ulus hazırlamaktayım. Eğer halkım günahlı yollarından dönüp tövbe etmezse, o zaman Babilliler’i üzerlerine salıvereceğim.” Evet, Tanrı burada ne dediyse aynısı oldu. Tarihin sayfalarına baktığımızda Babil ordularının Yeruşalim’i korkunç bir şekilde yerle bir ettiğini görürüz. Yahuda’da yaşayanları esir alıp Babil’e götürürken içlerinden bazılarına korkunç şekilde işkenceler yaptıklarını yine tarih sayfalarında okumaktayız.

Tanrı kendi halkını cezalandırmak için Babilliler’den yararlanacağını söylediği zaman Habakkuk peygamberin aklında başka bir soru belirdi. Bundan önce de bir sorusu olmuştu, ama asıl soruyu şimdi soruyordu.

Ya RAB, kutsal Tanrım, öncesizlikten beri var olan sen değil misin? Biz ölmeyeceğiz. Ya RAB, bizi yargılamak için Kildaniler’i mi seçtin? Ey sığınağımız, onlara mı verdin cezalandırma yetkisini? (Habakkuk 1:12)Paragraph Here 

Babil kralı Nebukadnetsar ordularını üç kez Kudüs üzerine göndermişti. Üçüncü saldırışta kenti ele geçirerek yakmış, tapınağı yerle bir etmiş ve savaştan sağ kurtulanları esir alarak Babil’e sürgüne götürmüştü. Babilliler’in tek bir amacı vardı. Mümkün olduğu kadar çok ülkeyi ele geçirmek ve o ülke insanlarının önde gelenlerinden çoğunu esir almaktı. Babilliler Kudüs’ü ele geçirecekler ve birçok Yahudi’yi Babil’e sürgün götüreceklerdi. İsrail’in güney krallığı olan Yahuda’nın başına aynen bunların geldiğini görüyoruz. Babilliler kendi güçlerine ve tapındıkları putların gücüne güveniyorlardı ve kendilerinden çok emindiler. Kendilerinden önceki Asurlular gibi onlar da ilerledikleri her yerde acımasız ve saldırgandılar. Habakkuk onlara ilişkin şöyle diyor:

“Küçümsüyorlar kralları, yöneticilerle alay ediyorlar. Dudak büküyorlar bütün surlu kentlere, önlerine toprak yığıp onları ele geçiriyorlar.” Ama Rab onları da zamanı gelince günahlarından dolayı yargılayacaktır. Rab’bin günaha karşı tutumu bugün de değişmemiştir.Paragraph Here 

Tanrı Habakkuk’a şöyle diyordu: “Etrafına şöyle bir bak. Orada, Fırat nehrinin yataklarında dünyanın ilk büyük gücü olacak olan bir ulus doğuyor.” Dünyanın en büyük ulusları sıralamasında Babil her zaman ilk sırada geliyordu.

“Başkalarına ait toprakları ele geçirmek için…” Tanrı burada Habakkuk’a Babilliler’in gelip Yahuda krallığının topraklarını ellerinden alacağını söylüyordu. Bunu duymakla Habakkuk büyük bir şok geçirmişti.

“O acımasız ve saldırgan ulusu…” sözü burada Babil imparatorluğunu çok iyi tanımlamaktadır. Babilliler tüm dünyayı ele geçirmek için yola çıkmış acımasız, nefret dolu ve saldırgan bir milletti. Bunlar Kudüs kentini üç kere ele geçirmişler, üçüncü defa ele geçirdiklerinde tüm kenti yerle bir etmişler, yakıp yıkmışlardı. Babilliler kendi kendilerini kanun olarak görüyorlardı. Kendilerini üstün ırk, egemen ırk olarak kabul ediyorlar ve diğer ulusların hiç birini kendilerine eşit görmüyorlardı.Paragraph Here 

Tanrı dünyayla ilgilenirken, bunların etkisi veya nüfuzu altında kalmaz. Tanrı evrende her şeye egemen bir şekilde kendi yüce anlayışı – bilgeliği içerisinde hareket etmektedir. Günah konusunda da duyarsız ve umursamaz değildir, bu konuda da bir şeyler yapmaktadır! “Ey uluslar arasında olan sizler, bakın ve görün ve şaşırıp kalın! Çünkü sizin günlerinizde ben bir iş yapmaktayım ki, size anlatılsa da inanmazsınız.”

Tanrı, “Ben yapmakta olduğum şeyleri söylesem bile siz bana inanmayacaksınız” diyor. “Bırakın hiçbir şey yapmadığımı, o kadar çok şeyler yapıyorum ki, şaşarsınız!” Evet, ileride göreceğimiz gibi, Habakkuk Tanrı’nın neler yapmakta olduğunu anlamaya başlayınca O’na yalvaracak ve O’ndan yapacağı şeyleri geciktirmesini, diğer bir deyişle bu şeyleri yavaş yavaş yapmasını isteyecektir.

Dostum, şunu iyice bilmeliyiz ki, her şey Tanrı’nın denetimindedir. Rab kendi bilgeliğiyle iş görmektedir. O hiçbir günaha ödün vermez. Zamanı gelince Rab gerekeni yapacaktır.Paragraph Here