Habakkuk peygamberin Tanrı’yla ilgili belirttiği başka bir ilke vardır ki, bu birçok yönden peygamberin karşı karşıya bulunduğu sorun için önemlidir. Belirttiği kural şudur: Tanrı sadıktır, verdiği vaatte durandır. Tanrı İbrahim peygamberle Habakkuk peygamberin burada konu ettiği antlaşmayı yapmıştı. Tanrı bu antlaşmayı İshak ve Yakup ile yeniledikten sonra, aradan yüzlerce yıl geçince onu Davut’la yeniledi.

İsrail’e, Tanrı’ya ‘Tanrım, kutsalım’ demek yetkisini veren bu antlaşma idi. Habakkuk Tanrı’nın ‘ben onların Tanrısı olacağım, onlar da benim halkım olacaklardır’ dediğini hatırlıyor. Onlar Tanrı’nın sonsuz öz niteliklerine inandıkları halde, böyle bir Tanrı’nın gökte, uzaklarda bulunup, ihtiyaçlarından ilgisiz olabileceği düşüncesi onlara üzüntü verebilirdi. Fakat Tanrı ile onlar arasında sıkı bir bağlantının var olması, kendi sadık antlaşmasına bağlı kalan Tanrı olduğunu bilmeleriydi. Tanrı söz vermişti ve ondan hiç bir zaman dönmeyecekti.Paragraph Here 

Burada peygamber Tanrı’nın başka bir niteliğini, kutsallığını belirtiyor.

Habakkuk, sadece Tanrı’nın sonsuz varlığı, O’nun kendi kendine var olması ve her şeyle, her insandan bağımsız olmasından değil, aynı zamanda O’nun Kutsal olan, büsbütün ve kesin olarak doğru ve kutsal, yiyip bitiren ateş olduğundan emindir. “Tanrı ışıktır ve O’nda hiç karanlık yoktur” (1 Yuhanna 1:5). Kutsal olan bir Tanrı, doğru olmayanı yapar mı? sorusunu kendimize sormamız gerekir. Yanıt ise hayırdır, birçok şeyi anlamazsak bile.

Habakkuk peygamberin emin olduğu başka bir şey de, Tanrı’nın gücünün her şeye yeter olmasıdır. Tanrı’ya verilen Kaya adı, O’nun kudreti ve gücü her şeye yeter olduğunu belirtmektedir. Tüm dünyayı yoktan var eden Tanrı!… “Işık olsun!” diyerek ışığı yaratanın gücü her şeye yeter. O’nun sınırsız gücü vardır. O ‘Kaya’dır. İşte bu Kaya üzerine imanı kurmak gerekir.Paragraph Here 

Bu ayet ile aynı zamanda, Tanrı’nın kendi kendine var olduğunu anlıyoruz. Habakkuk, “Sen ezelden değil misin, ya Rab?” derken, burada yüce Yahve adını kullanmaktadır. “Sen ezelden değil misin? ey Yahve!” O ad bizlere Tanrı’nın kendi kendine var olduğunu belirtir, sonsuz olan Tanrı, “Ben Ben’im” dedi Musa’ya. “İsrail oğullarına de ki, ‘Beni size Ben Ben’im diyen gönderdi’” (Çıkış 3:14).

“Ben Ben’im” demek, “Ben mutlak Olanım, kendi kendime var olan!” demektir. Bu, Tanrı’nın ezelden beri var olduğunu ve her zaman var olacağını dile getiren bir sözcüktür

Mezmurda şöyle yazar: “Ya Rab, adın sonsuza dek sürecek, bütün kuşaklar seni anacaklar!” (Mez.135:13). Bu ayette geçen Rab sözcüğü yine BEN BEN’im anlamındadır. Bu isim Kutsal Kitap’ta bize Tanrı’nın var oluşundan söz eder.

Evet, Tanrımız kendi özünde kendi kendine var olandır. Bu bana büyük bir umut ve tesellidir. Çünkü her zaman var olan Rab, bana sonsuz yaşam verdiği zaman, bu da her zaman, sonsuza dek sürecek bir yaşamdır.Paragraph Here 

Burada Habakkuk önce Tanrı’nın öncesizlikten beri var olduğunu söylüyor. Yani, ‘Tanrı öncesiz ve sonsuzdur’ diyor ve bununla da peygamber burada temel bir ilkeyi belirtiyor. Bir an için ortada olan sorunu unutuyor, Tanrı’ya ilişkin emin olduğu bilginin ne olduğunu kendi kendine soruyor. “Sen ezelden değil misin?” Elbette Tanrı öncesiz ve sonsuz Tanrı’dır, sonu olmayan Tanrı’dır, öncesizlikten sonsuzluğa dek var olandır! İnsanların taptıkları ilahlara benzemez; gururlu Kildani ordusunun ilahı gibi değildir; O, ezelden ebede kadar Tanrı’dır. Öncesiz ve sonsuz Tanrı. Bizler tarihte geçmiş sorunlarla ezilmekteyken ya da gelecekte dünyamızda neler olabileceğini merak ederken, tapındığımız Tanrı’nın tarihin değişken akıntısının dışında olduğunu aklımızdan çıkarmamak kadar teselli ve güven verici bir şey yoktur. Tarih meydana gelmeden önce Tanrı var idi; tarihi O yarattı. O’nun tahtı dünyadan yukarıda ve zamanın dışındadır. O sonsuzlukta hüküm sürüyor, öncesiz ve sonsuz Tanrı olarak.Paragraph Here 

Habakkuk peygamberin aklındaki soru hâlâ yerinde duruyordu: “Tanrı kendi amaçlarını gerçekleştirmek için nasıl olur da günahkâr bir ulusu kullanabilirdi?”

Bakın, Habakkuk Tanrı’ya burada ilginç bir şekilde sesleniyor: “Ya Rab, Tanrım, Kutsal Olanım, sen ezelden beri değil misin?” Tanrı sonsuzluktan çıkıp gelmiştir ve sonsuzdur, ebedidir, dostum. Başlangıcı ve sonu yoktur O’nun. “Ya Rab Tanrım; Kutsal Olanım!” Habakkuk burada şunu demek istiyordu: “Sen kutsal olan bir Tanrı’sın. Babilliler gibi bir ulusu nasıl kullanabilirsin? Fırat ırmağının her iki yakasında büyük bir ulusun ortaya çıktığına ilişkin haberleri biz de duyduk. Ama onları bize karşı kullanabileceğin aklımın ucundan geçmezdi.”

Habakkuk peygamber büyük bir cesaretle kutsal Rabbi’ne soru üzerine sorular yöneltti. Rab’le konuşurken asla saygısını yitirmedi. Rab de Habakkuk’un sorularına yanıt verdi.Paragraph Here