Neden hasta oluyoruz? Neden yaşlanıyoruz ve neden sonunda ölüyoruz? Nedeni kesin ve açık bir şekilde belirtiliyor Tanrı Sözü’nde: Günahlıyız! İstediğin kadar bunun tersini iddia et, eğer hastalanıyor, yaşlanıyor ve sonunda da ölüyorsan, bu senin de günahlı olduğunun kesin bir kanıtıdır. Ölüm sadece bu bedenimizi yitirmekle kalmıyor, günahımız bizi sonsuz ölüme, sonsuz yargıya da götürüyor. İşte kardeşim, İsa Mesih’in dünyamıza gelmesi bizi bu sonsuz ölümden kurtarmaktır. O’na iman edince O bizi sonsuz ölümden alıp sonsuz yaşama götürüyor. Bu bedenimiz ölümlü bedendir. Ne yaparsak yapalım bu bedenimizin yıpranmasını, eskimesini, ölüme doğru gitmesini engelleyemeyiz. Bu ölümlü bedenden bir gün tamamen kurtulacağız. Ne zaman? Bu dünyadan göçtükten sonra. Ya da biz bu bedenden ayrılmadan önce İsa Mesih tekrar gelirse. Bu İyi ve Kurtuluş haberidir. Buna sarıl, buna güven ve Rab’be hamt et!”Paragraph Here 

Tanrımız ilk başta suçlarımızın bağışlanmasıyla işe başlıyor. Ondan sonra Rab bize ruhsal şifa veriyor. Tüm hastalıklarımızdan bizi iyileştiriyor; bu iyileşme fiziksel değil, ruhsal şifadır. İsa Mesih’in sayesinde bizler mükemmel, harika bir şekilde yeniden doğmuş bir bebek gibi oluyoruz. Bizi ölüm çukurundan çıkarıyor. O’na iman eden, ölse bile yaşayacaktır; hem de sonsuza dek! İnayet ve merhamet tacı veriyor bize ve sonsuza dek bizleri iyilikleriyle doyuruyor; hiçbir zaman bir eksiğimiz olmuyor. Maddi ya da fiziksel yönden eksikliklerimiz olabilir, ama ruhsal yönde hiçbir eksiğimiz yok. Tam tersine İsa Mesih’e iman eden, O’na bağlı olan her şeye sahiptir. Çünkü İsa’da her şey mevcuttur, hiçbir eksiklik yok.

Şunu size kesinlikle söyleyebilirim ki, yeni doğuşun varsa, İsa Mesih’e iman ediyorsan, her şeye sahipsin. Rab’bimiz nasıl mükemmelse, sen de ruhsal alanda o mükemmelliğe ulaştın Mesih sayesinde; O’nun doğruluğu sana sayılmaktadır. İşte buna sarıl, buna dayan ve güven. Sonra da Rab’be şükürler et. O’nun sunduğu bu harika inayeti, iyilikleri unutma!”Paragraph Here 

 Tanrı bizi sonsuz bir bağışla bağışladı. Tanrı Sözü’nde günahlarımızı bir daha anmamak üzere bağışladı, hatta denizin en derin diplerine attı, diyor. Burada “bütün hastalıklarını iyi eden” diyor. Bu doğru mu? Gerçekten tüm hastalıklarımızdan iyileşiyor muyuz? Normal şartlarda gençken bir tarafımız ağrımaz, kolay kolay da hasta olmayız. Ama yaş 40’lara girdi mi, yavaş yavaş saçlarımız dökülmeye başlar, o eski güç azalıverir. 50’lerde tansiyon belirtileri başlar, bel, diz ağrıları kendisini gösterir. Birçok insan genç yaşlarda kanser olur, kalp hastası olur. Münir adında değerli bir dostumun 42 yaşında iken gözünde kanser çıktı. Münir 51 yaşında kanserin kara ciğere sıçramasıyla bu dünyadan göç etti. Her bir insan, sen de öyle, çeşitli hastalıklar çekmektedir. Bu dünyadayız ve hastalanıyoruz. Her zaman iyileşmiyoruz, her zaman bu hastalıklarımıza bir çare bulunmuyor. Her zaman Rab fiziksel hastalıklarımıza şifa vermiyor. Acaba bir yanlışlık mı var burada? Hayır, ama yanlış anlama vardır. Bunu önümüzdeki günlerde göreceğiz.”Paragraph Here 

Davut peygamber, sadece Rab’bin iyiliklerini anımsamıyor. O aynı zamanda bakın ne diyor: “Bütün suçlarını bağışlayan, bütün hastalıklarını iyileştiren, canını ölüm çukurundan kurtaran, sana inayet ve merhamet tacını giydiren, yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O’dur, bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir. RAB bütün düşkünlere hak ve adalet sağlar” (Mez.103:3–6).

Doğru mu tüm bunlar? Bunları yaşıyor muyuz? Evet, Rab tüm suçlarımızı gerçekten bağışlıyor; hatta o derece büyük harikalar yapıyor ki, insanı değiştiriyor; yepyeni bir insan, yepyeni bir yaratık oluyoruz; Tanrı’nın çocuğu oluyoruz; o derece suçlarımızı bağışlıyor. “Doğu batıdan ne kadar uzaksa, o kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı” (Mezmur 103:12).

Doğu ve batı birbirinden ne kadar uzaktır? Onlar hiçbir zaman bir araya gelemez. Güneş doğuyor, batıyor, yine doğuyor, batıyor, ama aynı yerde olmuyor. Doğu ve batı birbirinden sonsuza dek uzaktır. Bizim günahlarımızı, isyanlarımızı da Rab aynı şekilde bizden uzaklaştırmıştır ve asla anmıyor. İşte Tanrımız bu şekilde bizi bağışlıyor.”Paragraph Here 

Davut peygamber şükretmeyi öğrenen ve yaşamında uygulayan biridir. Örneğin, 104, 105, 106, 107. Mezmurların ilk ayetlerinde bakın ne diyor: Ey canım, Rab’be övgüler sun! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın (104:1). RAB’be şükredin, O’na yakarın, halklara duyurun yaptıklarını! (Mez.105:1). Övgüler sunun, RAB’be! RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, inayeti sonsuzdur (Mez.106:1). RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, inayeti sonsuzdur (Mez.107:1).

Davut tüm bunları yaşadı ve kendi tecrübelerinden bunları yazdı. Elbette en büyük acıyı çeken, acılara, elemlere katlanan İsa Mesih’tir. O’na, acıları tatmış elemler adamı deniyor Yeşaya 53.bölümde. O denli acı çeken, hakarete uğrayan tek kişi İsa Mesih’tir. İsa Mesih’i izleyen, O’nun ardından giden bizler de birçok acılardan, denenmelerden geçmekteyiz. Ancak bunlara şaşırmayalım, bu yaşamda bunlar normaldir. Zaten Kutsal Kitap, bu denenmeler olacak, bu acılardan geçeceksiniz, tecrübe sahibi olacaksınız diyor. Ancak bu şekilde olgunlaşıyor, gelişiyoruz.”Paragraph Here