Davut, ADüşmanlarımın önünde utanmak istemiyorum, iyi bir tanıklık istiyorum. Bu tanıklık yoksa düşmanım benimle alay edecektir. Lütfen beni gözle ey Rabbim ve düşmanlarımın önünde sana utanç getirebilecek bir şey yapmama izin verme@ diyor.
ABeni hasımlarımın eline düşürme, çünkü yalancı tanıklar dikiliyor karşıma, ağızları şiddet saçıyor@ (Mezmur 27:12).
Davut=un yaşamı çileli geçti diyebiliriz. Bu nedenle Rab=den yardım istiyor. Çilelerine çile eklenmesini arzulamıyor. Böyle bir ortamda Davut Rab=bi yardımına çağırmaktan başka bir şey yapmıyor.
Davut=un mezmurlarında kaderciliğe yer yoktur. Rab=be güvenirken kime güvendiğini iyi biliyor. Kaderci güvenini belirsiz bir şeye, kadere bağlar. Davut, ABeni hasımlarımın eline düşürme@ diye dua ederken Rab=den yardım alacağını biliyor. Dostum, sen de bu şekilde Rab=be güvenip emin konuşabilir misin?
