Gurbette olmak gerçekten de acdr. Hep özlemle yaamaktasn.

Necip Fazl Ksakürek gurbete ilikin u iiri yazd:

Dada dolarken yakma kandili,

Fersiz gözlerimi dalama gurbet!

Ne söylemez, akan sularn dili,

Sessizlik içinde çalama gurbet!

Titrek parmanla tutup tn.

Alnma ileme krn

Duvarda, emerek mum n,

Bir veremli rengi balama gurbet

Gül büyütenlere mahsus hevesle,

Renk dertlerimi gözümde besle!

Yalnz, annem gibi, o lk sesle,

çimde dövünüp alama gurbet!..

Ah o gurbet!!!!”My Hidden Paragraph Here