Çok çok zengin, gücü her şeye yeten bir kral vardı. Bu kral sevgi doluydu; halkını ise sınırsız bir şekilde seviyordu. Bu nedenle de tüm zenginliğini halkına sunmuştu. Benim bu zenginliğimden yararlanın. Benimle benim gibi saltanat sürün. Ancak size bir tek yasak koyacağım. Bu yasak sizin bana olan itaatinizi gösterecektir. Bahçemde elimle diktiğim bir ağaç vardır, ona dokunmayın, onun meyvesini sakın koparmayın. Bu buyruğa karşı gelmekle, bana karşı gelmiş olacaksınız, benim sözlerimi hiçe saymış olacaksınız. Kim bu buyruğuma karşı gelirse, ülkemden atmak, onu ölüme terk etmek zorunda kalacağım” der.

Kral tekrar vurgular bu emrini: “Bakın” der, “bütün ülkenin nimetlerini, meyvelerini, sebzelerini, ormanlarını, doğasını size sunuyorum. Her tür zenginliği size veriyorum. Yiyin, için, keyfinize bakın, her türlü ihtiyaçlarınızı karşılayın, kardeşçe yaşayın. Ülkemde hiçbir eksiğiniz olmayacak. Ne isterseniz sizin olacak. Ama bu bahçemdeki ağaca sakın dokunmayın ve meyvesini alıp yemeyin; aksi halde kesinlikle ülkemden atılıp ölüme terk edilirsiniz.”My Hidden Paragraph Here