Hanna bir çocuk sahibi olabilmesi için yllarca ac çekti, alad ve Rab=be yakard. Nihayet, Rab bu kadnn bu denenmelerden geçerek imannn gelimesinden, olgunlamasndan sonra, hamile kalmasn salad. Hanna=nn sevincinin ne kadar büyük olduunu ancak 1 Samuel 2.bölümde Hanna=nn ezgisini okursak anlarz.

Zaman geldi ve Hanna bekledii o olunu dünyaya getirdi. Peki imdi ne yapacakt? Gerçekten de verdii sözü tutacak myd? Biz olsaydk ne yapardk? Herhalde buna izin vermezdik. Bir baba olarak Elkana da, bu benim olumdur, onu asla brakmam ve senin de onu vermene izin vermem, diyebilirdi.

Hanna=nn ilk adm, bu çocua verdii isimdir. Samuel koydu adn. O=nu Rab=den aldm, dedi. Samuel ad da, ATanr duyar@ demektir (1 Sam.1: 20).

Bu ad vermesi bile, Hanna=nn karakterini ortaya koyar. Hiç de yan çizecek, bahaneler uyduracak birisi deildir bu kadn. te Hanna=y bugüne kadar tayan, bizlere bereket olan onun iman ve sadakatdr.”My Hidden Paragraph Here